bydlo2

wodzenie lub przywodzenie, zginanie lub prostowanie poszczególny cl: stawów, unoszenie i wyciąganie kończyny ku tyłowi. Odwodzenie kończyny i przenoszenie ciężaru ciału nu wewnętrzna racicę może świadczyć

0    umiejscowieniu bólu w racicy zewnętrznej. Kr/.yzo-vv<u>:o kończyn przednich dowodzi bolosności racic wewnętrznych. Postawa podniebna kończyn tylnych może bj ć związana z zapaleniom tworzywa ściennego. Opieranie kończyny przednią częścią racicy występuje przy zmianach chorobowych, zlokalizowanych w piętce. Obserwując: zwierzę w spoczynku, określamy również postawę kończyn oraz ustawienie osi palca, starając się ustalić, czy jest ona skorelowana z .kształtom racic. Trzecim aspektem oglądania zwierzęcia v; stanie spoczynku jest ocena prawidłowości zarysu kończyny (zanik mięśni, deformacje, obrzęk) oraz wykrycie ubytków (rany, przetoki) i blizn.

Oglądając zwierzę, zwracamy uwagę na linię grzbietu. Wygięcie kręgosłupa do góry towarzyszy często bol.esności kilku kończyn (np. przy ochwacie). Zwracamy uwagę na prawidłowość ułożeńia szyi. krocz szyi (■nfUcoHis) może być spowodowany złamaniem lub zwichnięciem kręgu, przerwaniem mięśni, ropniem lub guzy:-’ nowotworowym. Deformacjo okolicy kłębu może wiązać się z zapaleniem kaletki kłębowej Cs. 3411). Stosunkowo częste s« zmiany w części ogonowej kręgosłupa (złamania, ropowico, guzy).

O b s e r w a c j a w r u c h u ma na cen! wykrycie śuiawizny, określenie jej stopnia i charakteru. Ustalenie, na którą kończynę zwierzę kuleje, jest rm ogół proste, gdyż najczęściej spotyka się lekarz z zauwa;;-suwanymi kniawizrunni. Trudności mogą nastręczać

1    oskie Scidawizny obu kończyn, np. tylnych (zespół Rn-slerhclz::).

Określenie stopnia kuluwizny u bydła odbiega znacznie tu.! podobnej oceny u konia, którego możemy oglądać w stępie i w kłusie. Bydło przeprowadza się jodynie w .stępie, a ocena nasilenia ludawizny ino bardziej subiektywny charakter i określana jest bardziej opisowo. IJ bydła rozróżnia się kulawizny; 1) lekką, 2} średnią, 3) ciężką, 4) bardzo ciężką (nieobarezonie kończyny).

Obserwując przeprowadzane zwierzę z boku, zwraca się uwago na zginanie i prostowanie poszczególnych stawów, rui długości fazy unoszenia i wyprowadzania kończyny chorej i analogicznej kończynv ,.d:o-wej, porównuje się czas fazy obarczania obu. kończyn, Kulawizna „podporowa" sugeruje schorzenie w dalszym odcinku, ku! a wizna „wyk rokowa'' w bliższe nu Zwierzęta, mogą również, w ruchu odwodzić lub przywodzić kończynę, a także krzyżować przednie Kończyny.

O m a c y w a n i o k o u c z y n rozpoczyna się od racic, a kończy na łopatce lub miednicy.

badanie racic wykonuje się na kończynie (.niesionej. Czynnością wstępną jest wystruganie puszki, rogowej. Strugając powierzchnię podeszwo w ą racic, zwraca się uwagę na zabarwienie rogu. Różowa barwa świadczy o infiltracji krwią w następstwie stłuczenia tworzywu, żółtawa o infiltracji wysiękiem w przebiegu asepiycz-nego zapalenia tworzywa. Strugając racicę, wykrywa się niekiedy obecność t/w. podwójnej podeszwy lub ściany. Oglądając racicę, zwraca się szczególną uwagę na okolice linii białej oraz rowka położonego przy osiowo, czyli miejsca -— z uwagi na miękkość białego rogu ściennego — predysponowane do powstawania ubytków, stanowiące często wrota zakażenia, badając: racice, trzeba po dokładnym oczyszczeniu obejrzeć szparę niięiizyraciczną, gdzie często lokalizują sic; zmiany zapalne o charakterze ropno-martwicowym lub przerostowym.

Kolejnym etapem, badania jest sprawdzenie ciepłoty poszczególnych części racic kończyny chorej i porównanie; z ciepłotą racic kończyny zdrowej. Następnie uciska się podeszwę i piętkę oraz obwódkę racicy kciukami w celu wywołania reakcji obronnej w przypad-

189