Bóle stawów w praktyce lekarza rodzinnego cz II

382

i

Polska Medycyna Rodzinna 2003, 5, 3

przedstawieniu problemu klinicznego w załączonym skierowaniu.

Diagnostyka laboratoryjna potwierdza lub modyfikuje rozpoznanie poprzez ocenę stanu aktywności zapalnej i immunologicznej. Należy jednak pamiętać., że stosowanie leków immuno-supresyjnych może dać nieprawidłowy wynik testu immunologicznego.

Po zakończeniu procesu diagnostycznego podejmujemy decyzję o postępowaniu terapeutycznym zachowawczym (leczenie farmakologiczne i rehabilitacyjne) lub operacyjnym.

W leczeniu farmakologicznym [7, 12, 18] mamy do dyspozycji:

1.    niesteroidowe leki przeciwzapalne,

2.    glikokortykosteroidy,

3.    leki immunosupresyjne i modyfikujące proces zapalny,

4.    leki chondroprotekcyjne,

5. leki stosowane w hiperurykemii,

6. leki stosowane w leczeniu osteoporozy.

jednostki chorobowe, w przypadku których

należy skorzystać z konsultacji specjalistycznej

(reumatologicznej), to:

1.    Układowe choroby zapalne tkanki łącznej -RZS, SLE.

2.    Układowe zapalenia naczyń (ziarniniakowa-tość Wegenera, guzkowe zapalenie tętnic).

3.    Zapalenia stawów z towarzyszącym zapaleniem kręgosłupa, tj. zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, łuszczycowe zapalenie stawów.

4.    Ciężkie choroby zwyrodnieniowe stawów kolanowych i biodrowych.

5.    Choroby metaboliczne stawów i kości, tj. osteoporoza, choroba Pageta itp.

6.    Dna o ciężkim przebiegu.

7.    Niewyjaśnione odchylenia w testach immunologicznych.

8.    Utrzymujące się mimo leczenia bóle i obrzęki stawów trwające powyżej 6 tygodni.

9.    Zmiany stawowe kwalifikujące się do zabiegów operacyjnych.

Piśmiennictwo

P 1. Anderson RB i wsp. Wstępne postępowanie diagnostyczne u dorosłych z ostrymi objawami ze strony układu ruchu: Med Prakt 1998; 1: 5-16; wyd. spec.

A 2. Bąk S. Postawa ciała - jej wady i leczenie. Warszawa: PZWL; 1965.

3.    Biliński P i wsp. Obrażenia narządu ruchu. Dekada kości i stawów 2000. Kraków; 2000: 127-165.

4.    Bruhl W. Zasady różnicowania podstawowych jednostek reumatologicznych i wytyczne ich leczenia. Schorzenia reumatyczne. Warszawa: CRS; 1967: 51-58.

A 5. Buckup K. Testy kliniczne w badaniu kości, stawów i mięśni. Warszawa: PZWL; 1998.

6. Callegari PE i wsp. Badania laboratoryjne w reumatologii. Medycyna po Dyplomie 2000; 4(5): 25-33.