Laboratorium Elektroniki cz II 4

łu

W realizacjach praktycznych uzyskuje się rezystancje wyjściowe rzędu 10 mQ. 7^ mienie tętnień napięcia wejściowego można wyznaczyć z zależności (5.20). z której wynika, że są one tłumione (1 + mku ) razy.

AU_n =

(5 20)

AU,

1 + m ■ k_w

Jest to równanie typowe dla układów ze sprzężeniem zwrotnym.

W celu zwiększenia zakresu prądów wyjściowych l₀ w miejsce tranzystora T, stosuje się układ Darlingtona. Podobnie jak w układzie z rys.5.4 można również rezystor R₃ zastąpić statycznym źródłem prądowym, co zdecydowanie polepszy właściwości stabilizacyjne układu. Rozwiązanie takie zaprezentowano na rys.5.7. Ze względu na

Rys. 5.7. Zmodyfikowany układ szeregowego stabilizatora z ujemnym sprzężeniem zwrotnym

swoje dobre właściwości stabilizatory te umożliwiają stabilizację napięcia wyjściowego tak przy zmianach napięcia wejściowego, jak i przy zmianach prądu obciążenia. Istotną zaletą jest też możliwość regulacji wartości napięcia stabilizowanego Uo. poprzez zmianę stosunku podziału m dzielnika R1, R₂:

U₀ *- (U_z+0.7 V)    (5.21)

m

Ich wadą jest brak własnego zabezpieczenia przed przeciążeniem lub zwarciem na wyjściu, co może prowadzić do zniszczenia układu. W tym celu stosuje się dodatkowe układy zabezpieczające. Na rys.5.7 rolę taką spełnia tranzystor T₂ i rezystor R3 Wzrost wartości prądu obciążenia prowadzi do wzrostu spadku napięcia na rezysto-

r:

127

powered by

W efekcie wartość napięcia wyjściowego Uo spada prawie do zera, natomiast prąd wyjściowy utrzymuje w przybliżeniu stałą wartość l_Lmax ~ los (rys. 5.8). W tym stanie pracy na kolektorze tranzystora T₄ wydziela się maksymalna moc strat.

Uon

o

Rys. 5.8. Charakterystyka ogranicznika prądowego stabilizującego wartość prądu wyjściowego: I₀n - nominalny prąd obciążenia, I₀m - maksymalny prąd obciążenia, los - prąd zwarcia, Uon - nominalne napięcie wyjściowe

Omawiane w tym paragrafie stabilizatory można również zrealizować w wersji równoległej {rys. 5.9). W praktyce są one bardzo rzadko stosowane ze względu na rcałą sprawność energetyczną (zawsze pobierają z układu zasilającego maksymalny P^r3.d) i stosunkowo dużą wartość rezystancji wyjściowej. Ich wielką zaletą jest naturalne zabezpieczenie przeciwzwarciowe na wyjściu. Przykład rozwiązania układowe-90 zamieszczono na rys. 5.10.