ccf20110209000 2

WYKŁAD 25.10

PERSJA

Iran był ojczyzną Medów i Persów, którzy przybyli ze stepów ok. 1300 r. p.n.e.

W 612 r. p.n.e. Medowie pomogli pokonać Babilończykom Asyrię

Zorganizowane państwo Perskie powstało w pierwszej połowie VII w p.n.e.

Cyrus Straszy zwany Wielkim był twórcą potęgi perskiej.

W Imperium była bardzo dobra administracja.

"Droga Królewska" łączyła Suzę i Sardes, miała 2500 km i można ją było przebyć w 90 dni.

Drogi Persowie budowali w celach handlowych i transportowych, miały one charakter naturalny.

Persowie jako jedni z pierwszych stworzyli system pocztowy.

Cesarstwo Perskie utworzone w VI w p.n.e. rozciągało się od morza egejskiego i kaspijskiego po zachodni Turkiestan.

Persowie jak podbili ziemie to budowali drogi, aby zapewnić sprawną komunikację i administrację.

Na drogach co 30 mil był punkt zaopatrzeniowy i oberże.

Do poznania świata przyczyniły się podboje i wyprawy odkrywcze. Duży wkład wnieśli Grecy i Dariusz I

Hetyci to plemię przybyłe z terenów Indii ok. 2000 lat p.n.e.

Państwo Hetytów i Hurytów utworzono ok. 1500 lat p.n.e.

posiadali nowe rodzaje broni wykonanej z żelaza oraz mieli konie bojowe.

Piechota nie miała zbyt wielkiego znaczenia w boju.

Hetyci uprawiali zapasy, akrobatykę, pankration, ale również boks połączony z rzutem kamieniem, bieg z rzutem do celu oraz konkurencje w zarzynaniu bydła.

Zawody towarzyszyły różnym obrzędom np. podczas świąt wiosennych, czy jesiennych. Boks był sportem dla bóstwa w celu zapewnienia mu rozrywki

Rywalizacja w szermierce - jedna grupa to Hetyci, którzy walczyli z drugą grupą - ludem Massa. Wygrać mogli tylko Hetyci, ponieważ walczyli mieczami żelaznymi, natomiast lud Massa mieczami trzcinowymi.

Rywalizacja była połączona z oddawaniem czci bóstwu.

STAROŻYTNE INDIE

Cywilizacja Indyjska skoncentrowana była w miastach Mohandżo-dero oraz Happepa w dolinie Indusu. Była tam dobrze rozwinięta sieć wodociągowa oraz żegluga, kultura Indyjska trwała od 3000 do 600 roku p.n.e.

Księgi święte informowały ludy indyjskie, że po śmierci za dobre życie, w następnym mogli przejść do wyższej kasty (wyższy poziom życia)

Dużą rolę odgrywali Kapłani (Bramini), mieli ogromne wpływy na rządy kraju.

Hindusi stworzyli silną armię, posiadali oddziały słoni, piechoty, rydwanów oraz łuczników.

Dzieci były odpowiednio wychowywane już od 4-5 roku życia. Przygotowywano je do służby wojskowej. Uczyły się pisać, czytać oraz posługiwać bronią.

Miały ciężkie życie od samego początku musiały pomagać rodzicom.

Inaczej miały dzieci z rodzin bogatych. Były one rozpieszczane i szczęśliwe. Odpowiednio je kształcono przez zabawy charakterystyczne dla okresu dzieciństwa, np. popularny bączek, czy gry w piłkę.

Inicjacji, czyli przejście chłopca do grona dorosłych. Udawał się on na pustelnie i uczył się tam tańca, sztuk, walki pod okiem góru.

Mali chłopcy od początku byli kształtowani do funkcji państwowych. Wychowanie było prowadzone na wzór polityczny i religijny.

Ważnymi cechami była; zręczność, odporność na ból i zdrowie.

Hindusi cenili łucznictwo ale popularne były też walki zapaśnicze, nie stronili również od hazardu, oglądali walki zwierząt.

W każdym bogatym domu była sala do ćwiczeń,młody szlachcic codziennie rano brał kąpiel i gimnastykował się.