jednakowe zwojnice umieszczone na obwodzie twornika prądnicy. W poszczególnych zwojnicach twornika podczas wirowania ma-gneśnicy będą się indukowały s.em. o tej samej częstotliwości f i o tej samej amplitudzie Em. Jednakże wartości chwilowe s.em.
Rys. 5-7. Trzy zwojnice na obwodzie twornika
w tych zwojnicach będą w danej chwili różne, a to wskutek ich różnego położenia względem pola magnetycznego. Istotnie, jeśli za początkową chwilę przyjmiemy tę, w której oś magneśnicy zajmuje położenie poziome, to przy ruchu magneśnicy w kierunku oznaczonym na rys. 5-7, w tej chwili początkowej w zwojnicy 1-1' — s.em. będzie równa 0, w zwojnicy 2-2' — będzie miała pewną
Rys. 5-8. Wykres s. em. indukowanych w trzech zwojnicach
wartość dodatnią rosnącą, w zwojnicy zaś 3-3' — wartość ujemną o malejącej wartości bezwzględnej. Wartość szczytowa s.em. dodatniej wystąpi najpierw w zwojnicy 2-2', potem 1-1' i wreszcie w 3-3', co jest uwidocznione na wykresie (rys. 5-8).
Tę niejednoczesność zmian s.em. uwzględnimy w równaniach wartości chwilowych wprowadzając pojęcie wielkości kąta nie zmieniającego się w czasie i zwanego fazą początkową. Kąt ten oznacza się zazwyczaj grecką literą Określa on położenie zwojnicy (względem pola magnetycznego), od którego zaczynamy liczyć czas t. Wobec tego ogólna postać równania wartości chwilowych s.em. powstających w zwojnicy wyrazi się wzorem
e = Em sin (t +"»[>) (5-10)
W przedstawionym na rysunku 5-7 przykładzie wytwarzania s.em. położenie początkowe zwojnicy 1-1', a więc i fazę początkową s.em. powstającej w tej zwojnicy określa kąt % = 0, a zatem wartość chwilową tej s.em. wyrazi równanie
= E1 sin ■»!>
i dla chwili t = 0 wartość ex =■ 0; natomiast w zwojnicy 2-P' fazę początkową s.em. określa kąt % > 0, a zatem wartości chwilowe s.em. w tej drugiej zwojnicy określa równanie
e2 = Em sin (co£ + t|j2)
i dla t = 0
e2 = Em sin ip2 > 0
W zwojnicy 3-3' i faza początkowa s.em. powstającej w tej iwojnicy wynosi — i|>3, a więc
e3 = Em sin (cot-%)
’ dla t = 0
e3 = Ern sin (-%) = —Em sin % < 0
Aby móc w pełni określić wielkość zmieniającą się sinusoidalnie, muszą być dane jej: wartość szczytowa, częstotliwość lub pul-sacja i faza początkowa.
Z wykresu na rys. 5-8 wynika, że przebieg zmienności poszczególnych s.em. różni się na skutek ich różnych faz początkowych. O tych s.em. mówimy, że są względem siebie przesunięte w fazie. Przesunięcie fazowe określa tzw. kąt przesunięcia fazowego. W rozpatrywanym przykładzie kąt przesunięcia fazowego e2 względem ex wyniesie rl>2, e3 względem e1 wyniesie — % a e3 względem e3 jest przesunięte w fazie o +ip3. Kąt przesunięcia fazowego e* względem e2 wyniesie ip32 — — Mb-( —^3) = — +
123