ma jak i w silnikach indukcyjnych. Wirnik transformatora obrotowego nie ma pierścieni ślizgowych i szczotek, ponieważ obrót jego dokonuje się w granicach określonego kąta (od 0 do 90°) zaciski więc uzwojeń wirnika Wu W2, W3 i W4 łączy się z uzwojeniem za pomocą giętkich przewodów.
Na schemacie rys. 15-6 przedstawiono dla uproszczenia uzwojenia stojana Sl—S2 i S3—S4 oraz wirnika —W2 i W3—W4
w postaci pojedynczych zezwojów.
Tego typu transformator obrotowy umożliwia przy doprowadzonym do uzwojeń stojana napięciu przemiennym uzyskanie na zaciskach uzwojenia wirnika napięcia o wartościach proporcjonalnych do sinusa i kosinusa kąta a, jaki tworzą ze sobą osie uzwojeń stojana i wirnika. Na przykład przy doprowadzonym napięciu przemiennym Ux do uzwojenia stojana Sj—S2 przy otwartych uzwojeniach pozostałych i przy położeniu wirnika tak jak na schemacie rys. 15-6 (kąt a = 0), w uzwojeniu wirnika Wx—W2 indukuje się s.em., Ewl2 o wartości największej Em, natomiast w uzwojeniu wirnika W3—W4 wartość s.em. Ew3i = 0.
Po obróceniu wirnika o kąt a (rys. 15-7) £wl2 = Em cos a; i Ew3l = Em sin a.
A zatem przy obracaniu wirnika w uzwojeniu jego W4—W2 wartości s.em. zmieniają się proporcjonalnie do cos a, a w uzwojeniu Wl3—W4 proporcjonalnie do sin a. Uzwojenie stojana S1—S2 traktujemy jako pierwotne, a oba uzwojenia wirnika jako -wtórne.
Przy włączaniu obciążenia Z np. do zacisków uzwojenia W3— —W4 (rys. 15-7) popłynie w tym uzwojeniu prąd, który spowoduje, że pomiędzy Ew3i a sin a nie będzie proporcjonalności. Jest to wywołane polem magnetycznym prądu płynącego w uzwojeniu W3— —W4. Dla skompensowania tego pola doprowadza się pewne napięcie do uzwojenia S3—S4 stojana.
W urządzeniach automatyki stosuje się obok omówionych już wzmacniaczy lampowych i tranzystorowych wzmacniacze maszynowe. Przykładem takiego wzmacniacza maszynowego może być amplidyna, która jest pewną odmianą obcowzbudnej (p. 12.4) prądnicy prądu stałego. Schemat amplidyny jest przedstawiony na rys. 15-8. Moc wejściowa jest doprowadzana do uzwojenia wzbudzenia zwanego obwodem sterującym, w którym płynie prąd Ij. Wytworzony przez ten prąd w uzwojeniu strumień magnetyczny <ł>s w wirującym twormku amplidyny wznieca siłę elektromotoryczną, która w zwartym przez szczotki obwodzie spowoduje przepływ stosunkowo dużego prądu I >, który wywoła strumień poprzeczny $p. Strumień ten wznieca w uzwojeniu twornika siłę elektromotoryczną dającą pewne napięcie na szczotkach a-b, wówczas przez przyłączone do zacisków wyjściowych amplidyny obciążenie R popłynie prąd I. Szczotki c-d są zwarte, więc napięcie na nich jest bardzo małe. Moc UcdI2 wynosi ok. 1% mocy UabI, będącej mocą wyjściową. A ponieważ moc obwodu sterującego (moc wejściowa) TJ111 wynosi ok. 1% mocy UCCih> wobec tego moc wyjściowa UabI jest ok. 10 000 razy większa niż moc wejściowa doprowadzana do sterowania. A zatem w amplidynie kosztem energii mechanicznej dostarczonej przez silnik napędowy zachodzi jak gdyby wzmocnienie energii doprowadzonej do obwodu sterującego z bardzo dużym stopniem wzmocnienia ok. 10 000.
1
Rys. 15-8. Schemat amplidyny
Przy obsłudze maszyn elektrycznych wymaga się przede wszystkim utrzymywania ich w jak największej czystości. Toteż maszyny duże przed każdym ich uruchomieniem należy dokładnie oczyścić, silniki małe należy oczyszczać co pewien czas, zależnie od ich stanu.
347