CCI20111111191

W obwodach o prądach przekraczających 15 A stosuje się wyłączniki drążkowe.

Gniazda wtyczki w;, i wtyczki są przeznaczone do przyłączania do sieci odbiorników przenośnych. Przyłączając odbiorniki pobierające prąd o natężeniu ponad 25 A, należy stosować specjalne

	r5J	U
	-cJnLj	L,
HIL-		L,
		L,
i

gniazda wtyczkowe, w których wyciągnięcie lub włożenie wtyczki pod napięciem jest uniemożliwione.

W instalacjach niskiego napięcia stosuje się zabezpieczenia nadmiarowo--prądowe w postaci bezpieczników topikowych albo samoczynnych wyłączników. Wkładki bezpieczników topikowych są wykonywane na określony prąd znamionowy, jaki bezpiecznik wytrzymuje przez czas nieograniczony. Wartość tego prądu podaje się na wkładce topikowej.

i

<—c

o

17-3. Schemat

Rys

wewnętrznej linii zasilającej (pionu)

Bezpiecznik topikowy niskiego napięcia powinien wytrzymać w ciągu 1 godz. prąd o natężeniu większym od znamionowego o około 50%, natomiast powinien przepalić się w ciągu około 1 godz, przy przepływie prądu o natężeniu przekraczającym 150% prądu znamionowego lub po upływie około 10 sekund przy przepływie około 250% prądu znamionowego.

Bezpieczniki chronią źródło energii przed skutkami zwarcia, odbiorniki przed przeciążeniem (np. silniki elektryczne) i przewody przed nadmiernym ich nagrzewaniem się. W instalacjach elektrycznych umieszcza się bezpieczniki na początku instalacji i na odgałęzienia, przed odbiornikami i przy zmianie przekroju przewodu.

Konstrukcja gniazd i wkładek bezpiecznikowych jest tego rodzaju, że uniemożliwia ona założenie wkładki na większy prąd znamionowy bezpiecznika. Zakładanie bezpieczników na większy

prąd znamionowy jest niedopuszczalne, ponieważ bezpiecznik taki nie chroniłby przewodów instalacji. Tak samo niedopuszczalne jest reperowanie przepalonych wkładek topikowych.

Wyłączniki samoczynne są pewniejsze w działaniu. Wyłącznik samoczynny ma wyzwalacz cieplny w postaci paska bimetalowego, a także wyzwalacz elektromagnetyczny. Wyzwalacze cieplne działają w przypadku przeciążeń, wyzwalacze zaś elektromagnetyczne działają w wypadku zwarć, powodując natychmiastowe wyłączenie.

Wyłączniki samoczynne do instalacji wykonuje się jako wyłączniki wkręcane do gniazda bezpiecznikowego. Bezpieczniki i wyłączniki samoczynne umieszcza się na tabliczce bezpiecznikowej.

17.3. Części składowe instalacji

Instalacje niskiego napięcia łączy się z siecią zasilającą za pomocą odgałęzienia zwanego przyłączem. W zależności od rodzaju sieci wykonuje się przyłącza podziemne — kablowe albo napowietrzne. Na końcu przyłącza w budynku umieszcza się skrzynkę złączową zaopatrzoną w bezpieczniki. Od skrzynki złączowej prowadzi się linie zasilające, które w budynkach wielopiętrowych są prowadzone pionowo od piwnic do wyższych kondygnacji t dlatego nazywają się pionami. Od linii zasilającej (pionu) do poszczególnych mieszkań prowadzi się odgałęzienia (rys. 17-3). Na rysunku schemat instalacji jest przedstawiony jedną kreską, tzn. jedna linia oznacza wszystkie przewody biegnące w pionie i odgałęzieniach. Liczbę przewodów oznaczają krótkie kreski ukośne na przewodach, tak więc na linii pionu (rys. 17-3) w dolnych kondygnacjach są zakreślone 4 kreski; oznacza to, że piór składa się z 4 przewodów (3 fazowe i 1 zerowy). Przy odgałęzieniach instaluje się bezpieczniki, prócz tego bezpieczniki instaluje się w każdym mieszkaniu za licznikiem, umieszcza się je na tabliczce rozdzielczej wraz z licznikiem energii elektrycznej.

Całość instalacji dzieli się na obwody w ten sposób, aby w miarę możności uzyskać równomierne obciążenie faz.

383