CHCĘ WIEDZIEĆ CZYTANIE ZE ZROZUMIENIEM KL4 6 (92)

Nocna uJypmWa

W maju wychowawca naszej klasy zaproponował wyjazd na trzydniowy biwak do lasu. Zgodziliśmy się z radością, zwłaszcza że pogoda była piękna, a panujące upały nie sprzyjały „zakuwaniu” wiedzy szkolnej. Zamieszkaliśmy w domkach nad jeziorem, w otoczeniu pięknego, mieszanego lasu, w którym większość stanowiły dorodne świerki, buki i dęby. Między drzewami rosły krzewy i paprocie.

Obowiązywała nas surowa dyscyplina - zakaz kąpieli bez zezwolenia oraz oddalania się od grupy.

Pierwszego dnia zwiedziliśmy okolice, bawiliśmy się w gry na orientację w terenie, a także obeszliśmy jezioro dookoła.

Drugiego dnia mieliśmy wybrać się do min starego zamku, oddalonego zaledwie 3 kilometry od miejsca naszego pobytu.

Gdy wszyscy zasnęli zmęczeni całodzienną wędrówką, trzej chłopcy zapragnęli dotrzeć tam w nocy, by sprawdzić swój hart ducha. Noc sprzyjała wędrowcom, gdyż świecił księżyc i oświetlał wytyczony szlak. Początkowo szli raźno, gawędząc półgłosem. Już cieszyli się, że nazajutrz zaskoczą wszystkich swoją znajomością zamku. Aż tu nagle usłyszeli trzask łamanych gałązek i lekkie dudnienie ziemi. Nieco przestraszeni ustalili, że w pobliżu może być dzik lub inne większe zwierzę. Przyspieszyli kroku. Nagle księżyc zakryły chmury. Poczuli się niepewnie. Po obu stronach ścieżki zarysowały się sylwetki jakichś dziwnych postaci. Z dala dochodziło złowieszcze pohukiwanie.

Odwaga opuściła ich całkiem. Zaczęli szybko biec. Na szczęście las przerzedził się. Dotarli do polany, na której stały dobrze zachowane miny zamku. Postanowili przetrwać tam do świtu. Nie mieli odwagi wrócić po ciemku z powrotem.

Wczesnym rankiem mszyli w drogę do obozowiska. Las nie wydawał się już groźny. Ptaki wesoło śpiewały - sowy zapewne spały, a tajemnicze sylwetki postaci okazały się krzewami jałowców.