CCF20120521013

struktura szkieł - zasięg bliski i nieco dalszy c.d.

Budowa szkła krzemionkowego według teorii krystalitów:

w procesie studzenia stopu powstają bardzo drobne, powiązane ze sobą krystality stanowiące

podstawową masę szkła

W/g teorii nawiązujących do struktury cieczy: przy przechodzeniu w stan szklisty następuje utrwalenie struktury bliskiego uporządkowania, która powstaje w cieczy przechłodzonej w temperaturze przejścia w stan szklisty i jest bardziej uporządkowana niż struktura cieczy powyżej temperatury topnienia

ŻUŻLE

280-340 kg/1t SURÓWKI CaO MgO Si0₂ Al₂0₃

zawierają:

ca. 40% Si0₂, ca. 40% CaO, 6-9% Al₂0₃, 3-5% inne tlenki co odpowiada następującym fazom:

MELILITY:

roztwory stałe GELENIT (C₂AS) -- AKERMANIT (C₂MS₂), DIOPSYD (CMS₂), MERWINIT(C₃MS₂), BREDYGIT, LARNIT (a-,p-),Y-C₂S), MONTICZELLIT (CMS)

powinny zawierać pow. 67% fazy szklistej

(żużel przekrystalizowany jest stosowany jako tłuczeń i kruszywo)

Energia wewnętrzna szkła jest większa od energii wewnętrznej kryształu

Nadmiar energii może być wykorzystany dla realizacji innych procesów fiz.chem., w których substancja szklista uczestniczy jako substrat

Barierę utrudniającą samorzutna hydratację (energia aktywacji) pokonują aktywatory procesu (przeważnie alkalia - np. produkty hydrolizy faz klinkierowych, szkło wodne itp.); barierę tę można zmniejszyć stosując drobny przemiał lub obróbkę cieplną

czynniki wyznaczające aktywność hydrauliczną żużla

•    zawartość fazy szklistej

•    skład chemiczny (potencjalny skład mineralny)

•    rozdrobnienie

•    obecność aktywatorów

szkło — kryształ; AG < 0    gdy | AG(s—k) | > | AG(k—h) |

kryształ + H,0 - hydrat; AG > 0    _s2kt0 ♦ _H;0 _ hydrat; AG < 0

SZKŁO HYDRATYZUJE, A KRYSZTAŁ NIE!!!