chod patologiczny2

-    niewydolność m. pośladkowego średniego - jest przyczyną braku stabilizacji miednicy w fazie podporu; praca tego m. odpowiada za poziome ustawienie miednicy zapobiegając jej opadaniu na stronę nie podpartą (podczas stania na kd chorej(podporowej) miednica opada w stronę kd zdrowej (przenoszonej) - objaw Trendclenburga);

-    w fazie podporu opadanie miednicy po stronie nie obciążonej

-    boczne przesunięcie się miednicy w stronę biodra chorego w fazie podporu;

-    dla utrzymania równowagi chory przechyla tułów na stronę chorą (objaw Duchenna);

-    porażenie zginaczy stawu biodrowego

-    w momencie oderwania się palców od podłoża dochodzi do nagłego wyrzutu tułowia i miednicy ku tyłowi, po którym występuje obrót miednicy wokół zdrowego biodra;

-    wysuwanie chorego biodra do przodu szczególnie zaznacza się pod koniec fazy wykroku;

-    wykrok odbywa się dzięki mm. tułowia (m. czworoboczny lędźwi, m. prostownik grzbietu, m. najszerszy grzbietu, mm. brzucha)

-    izolowane porażenie m. biodrowo-lędźwiowego

-    wyzwala nadmierną rotację zewnętrzną uda w fazie wykroku po stronie chorej;

-    porażenie m. czworogłowego uda - kompensują m. pośladkowy średni i m. brzuchaty łydki, szczególnie, gdy mamy do czynienia z z oceną wolnego chodu

-    przy porażeniu tego mięśnia nie osiągnie się stabilizacji kolana i w czasie obciążenia kończyny nastąpi nagłe zgięcie w stawie kolanowym;

-    aby chód był możliwy przy braku stabilizacji kolana, musi być ono utrzymane w wyproście w czasie całej fazy podporu (w czasie obciążania kd), aby nie nastąpiło nagłe zgięcie w stawie kolanowym: chory może przeciwdziałać zgięciu stawu przez oparcie rąk o udo kd chorej, w celu nie dopuszczenia do zgięcia kolana lub przez rotację wyprostowanej kd na zewnątrz albo dzięki mechanizmowi Puttiego. który polega na tym, że linia obciążenia mechanicznego kd przebiega poza stawami biodrowym i skokowym górnym a przed stawem kolanowym, przy końskim ustawieniu stopy;

-    nacisk uda na kolano w fazie podporu powoduje przeprost w stawie kolanowym, środek ciężkości przesuwa się poza oś stawu kolanowego i dochodzi do znacznego obciążenia części tylnej torebki i zginaczy podudzia;

-    nagły wyprost kolana przy dotknięciu piętą podłoża;

-    na początku fazy podporu lekkie pochylenie tułowia i wysunięcie biodra ku przodowi, udo cofa się -bierny wyprost kolana;

-    porażenie mm. zginaczy podudzia - powoduje przeprost kolana;

-    porażenia m. trójgłowego łydki

-    uniemożliwia zgięcie podeszwowe stopy - chód jest wtedy szczudłowaty, bez propulsji;

-    przeprost kolana w fazie podporu;

-    szczególnie trudne bywa wchodzenie pod górę;

-    porażenie mm. zginaczy grzbietowych stopy

-    opadanie stopy - w czasie przenoszenia kd chorej pacjent zgina nadmiernie kd w stawach biodrowym i kolanowym (chód brodzący);

-    przy zetknięciu pięty z podłożem następuje charakterystyczne klapnięcie;

-    porażenie mm. piszczelowych

-    koślawe ustawienie stępu i nadmierne obciążanie brzegu wewnętrznego stopy;

-    porażenie mm. strzałkowych

-    szpotawe ustawienie stępu i nadmierne obciążanie krawędzi zewn. stopy; w trakcie chodzenia chory dotyka podłoża najpierw palcami, potem brzegiem zewn. stopy - kd sprawia wrażenie zbyt długiej, dlatego chory zgina ja w stawach biodrowym i kolanowym;

-    przy niedowładach spastycznych mm. obu kkd - chód jest utrudniony z powodu nadmiernego przywodzenia i krzyżowania kkd przy braku oparcia pięt o podłoże, chory nie zgina kkd w stawach biodrowym i kolanowym i zaczepia palcami o podłoże (chód nożycowy w diplegii);

-    przy niedowładach spastycznych połowiczych - obserwujemy chód koszący („noga kosi, ręka prosi”); jest on wynikiem przepustu w stawie kolanowym i końskiego ustawienia stopy, co pozornie wydłuża kd; w czasie chodu ruchy zachodzą przede wszystkim w stawach biodrowych, a kd jest przenoszona z fazy zakroku do fazy wykroku przez odwodzenie w równoczesnym uniesieniem miednicy po stronie chorej, celem zapobiegania zaczepianiu stopą o podłoże;

5) niektóre choroby układu nerwowego powodujące zaburzenia chodu

-    uszkodzenia móżdżku - zaburzenia równowagi i koordynacji ruchowej; chory poszerza płaszczyznę podparcia, bo chwieje się, zatacza (chód na szerokiej podstawie);

-    w chorobie Parkinsona - chód małymi kroczkami z usztywnieniem i pochyleniem tułowia do przodu oraz z zanikiem współruchów kkg; trudności z zatrzymaniem się.