CCF20120607003

Glikozydy nasercowe - związki o charakterze steroidowym stanowią grupę aglikonów. Wpływają na regulację pracy mięśnia sercowego.

Dzielą się na dwie grupy:

- kardenolidy, do których zaliczane są te, które występują m.in.:

-    w naparstnicy wełnistej (stosowana w ostrej niewydolności mięśnia sercowego, arytmii),

-w naparstnicy purpurowej (powoduje zwolnienie mięśnia sercowego i miarowość jego skurczów),

-    miłku wiosennym i konwalii majowej.

Przykładami mogą być pochodne:

-digitoksygeniny, np.: digitoksyna, lanatozyd A;

-gitoksygeniny, np.: gitoksyna, lanatozyd B;

-gitaloksygeniny, np.: gitaloksyna, glukogitaloksyna.

Do grupy bufadienoli zaliczane są te, które znajdują się m.in.

-w urginii morskiej,

-w ciemierniku białym,

a przykładem mogą być pochodne scylareniny, np.: scylaren A, scylirozydyna

Wszystkie glikozydy nasercowe działają na mięsień sercowy, ale mechanizm jest jednak różny, w zależności od składu chemicznego:

•    Glikozydy naparstnicy purpurowej, a szczególnie digitoksyna, wiążą się z plazmą komórek serca, powodując długotrwałe działanie preparatu. Dochodzi do kumulacji ich w organizmie, co może wywołać zatrucie.

•    Glikozydy naparstnicy wełnistej działają na mięsień sercowy podobnie do glikozydów naparstnicy purpurowej, ale działanie ich jest szybsze i silniejsze. Poza tym glikozydy te ulegają szybszemu rozkładowi i dlatego nie dochodzi do kumulacji.

•    W naparstnicy purpurowej i wełnistej wykryto 47 glikozydów.

•    Glikozydy miłka i konwalii są słabsze w działaniu i podawane są jako preparaty farmaceutyczne (leki) w lżejszych schorzeniach serca, przy stanach wzmożonej pobudliwości mięśnia sercowego.