2. Przekształcanie cytrynianu w izocytrynian (6C) podczas izomeryzacji katalizowanej przez akonitazę (hydrataza akonitanowa). W rzeczywistości jest to reakcja dwustopniowa, w której powstaje intermediat, ds-akonitan. Właśnie od ds-akonitanu pochodzi nazwa enzymu.
3. Utlenianie izocytrynianu do a-ketoglutaranu (5C) i CO2 przez dehydrogenazę izocytrynianową. Ten mitochondrialny enzym współpracuje z NAD+ redukowanym do NADH.
4. Utlenianie a-ketoglutaranu do bursztynylo-CoA (4C) i CO2 przez kompleks dehydrogenazy a-ketoglutaranowej. Podobnie jak w przypadku dehydrogenazy pirogronianowej, jest to kompleks złożony z trzech enzymów, wykorzystujący NAD+ jako kofaktor.
5. Przekształcanie bursztynylo-CoA w bursztynian (4C) przez syntetazę bursztynylo-CoA. W reakcji tej energia uwalniana podczas rozerwania wiązania w bursztynylo-CoA jest wykorzystywana do syntezy
«colylo-CoA
COO'
I
CHj
I
HO— C— COO-I
CH,
I
COO‘
cytrynian
coo-
szczawiooctan
H—c—COO’
I
HO-C-H
I
COO"
izocytrynian
NADH
NAD'
h,o
NADÅ‚
NADH
FADH.
CoA
Hyn I Cykl kWIMU aytrynowpoo (roakcla 1-8 opisano w tokicie)