Rozdział lii
W przypadku wystąpienia u dziecka specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu diagnoza pedagogiczna stanowi jedynie element szerokiego postępowania rozpoznawczego. Ma ona ogromne znaczenie i podobnie jak pozostałe cząstkowe diagnozy (lekarska i psychologiczna) musi być stosowana indywidualnie, dla każdego przypadku z osobna. Jej wiarygodność zwiększa się zwłaszcza wtedy, kiedy nauczyciel-badacz stwarza warunki umożliwiające dotarcie do rzeczywistych trudności dziecka, do ich źródeł. Nie zadawala się natomiast tylko pobieżną oceną symptomów występowania tych trudności. Zatem w trakcie przeprowadzania badań diagnostycznych nauczyciel zobligowany jest przez wymogi formalne postępowania diagnostycznego do stworzenia dziecku odpowiedniej atmosfery psychologicznej. Opiera się ona na życzliwości, serdeczności w stosunku do ucznia, na zapewnieniu mu poczucia pełnego bezpieczeństwa, tak aby badany uczeń bez obciążeń emocjonalnych, z nadzieją, a nie z lękiem podchodził do realizacji kolejnych stawianych mu zadań. Istotne jest także takie prowadzenie badania, które nie doprowadzi do powstania znużenia, zmęczenia u dziecka. W przypadku pominięcia owych wskazań wiaiygodność wyników uzyskanych tą drogą może być względna, zostanie bowiem zachwiana dodatkowymi uwarunkowaniami. Z powyższych powodów procedura włączania kolejnych narzędzi diagnostycznych może być dowolna. Zatem zmiana kolejności, przeplatania technikami zabawowymi jest możliwe i zależne od wyczucia danej sytuacji przez nauczyciela. Powinno być ono jednak poparte ciągłą obserwacją reakcji i stanu psycho-fizycznego dziecka.
Całościowa diagnoza pedagogiczna obejmuje następujące etapy:
1. ocenę poziomu czytania,
2. ocenę poziomu pisania,
3. diagnozę środowiska rodzinnego,
4. diagnozę.prognostyczną.
1. Ocena poziomu czytania
Czytanie jest odbiorem tekstu komunikacji językowej pisemnej. Jest to złożona sprawność zależna od odbioru wizualnej, fonetycznej i semantycznej informacji w reakcji na wizualno-grańczny bodziec (cyt. za