Ucho składa się z 3 części o różnym pochodzeniu; stanowią one jednostkę ; czynnościową. Ucho wewnętrzne pochodzi z pęcherzyka usznego, który w 4 tygodniu rozwoju oddziela się od ektodermy. Pęcherzyk uszny dzieli się na część brzuszną, z której powstaje woreczek i przewód ślimakowy, oraz na część; grzbietową, z której rozwijają się. łagiewka, przewody półkoliste i przewód śródchłonki (ryc. 17-3 do 17-6). Powstające w ten sposób struktury nabłonkowe nazywane są błędnikiem błoniastym. Z wyjątkiem błędnika ślimakowego, z którego powstaje narząd spiralny (narząd Cortiego), wszystkie pozostałe struktury pochodzące z błędnika błoniastego stanowią narząd równowagi.
Ucho środkowe, składające się z jamy bębenkowej i z trąbki słuchowej, wysłane jest nabłonkim endodermalnym pochodzącym z kieszonki gardłowej L Trąbka słuchowa łączy jamę bębenkową z górną częścią gardła. Kosteczki słuchowe, przenoszące drgania dźwiękowe z błony bębenkowej do okienka przedsionka (okienka owalnego), pochodzą z łuku gardłowego I (młoteczek i kowadełko) i z łuku gardłowego II (strzemiączko).
Przewód słuchowy zewnętrzny rozwija się z bruzdy gardłowej I. Jest on oddzielony od jamy bębenkowej przez błonę bębenkową. Błona bębenkowa składa się z (a) nabłonka endodermalnego, (b) środkowej warstwy mezenchymatycznej i (c) nabłonka endodermalnego wywodzącego się z kieszonki gardłowej I.
Małżowina uszna powstaje z 6 mezenchymatycznych wzgórków (ryc. 17-9), położonych wzdłuż łuków gardłowych I i II.