606616552

OSTATNIE PUBLICZNE PRZEMÓWIENIE JEZUSA (J 12, 20-30) 103

Trzeci fragment składa się z części powtarzającej początek w. 26: Jeżeliby kto mi służył, oraz z części zapowiadającej, że wiernego Jezusowi uczci Ojciec. Słowo czci (6+0 — 5 + 10, z tego Mt 6) może pochodzić ze środowiska zarówno Janowej jak i Mateuszowej Ewangelii, ale u Jana 3 razy spotykamy połączenie tego słowa z Jezusem, a o tym, że Bóg Ojciec uczci każdego wiernego — tylko tutaj. W tym więc fragmencie część prawdopodobnie przejęta ze środowiska synoptyków Jan związał z własną częścią, w której po Jezusowej obietnicy, że wierny będzie uczestniczył w Jego niebieskiej chwale, podał zapewnienie, że jeszcze ze strony Boga Ojca dozna specjalnej czci.

Dalszy ciąg przemówienia (w. 27) nawiązuje do początkowego stwierdzenia o nadejściu godziny uwielbienia Jezusa. W nim bowiem teraz (23 + 5 — 94 + 21, z tego Paweł 52, Łk 39), jest aluzją do godziny, która nadeszła, a doznawanie lęku (7 + 0 — 6 + 5) do uwielbienia, którego pierwszym etapem jest męka i krzyżowa śmierć.

Lęk u Jana mieści się w duszy, ale treść modlitwy świadczy o tym, jak on był silny i głęboki. Spraw, niech bezpiecznie przejdą przez tę godzinę, bo przecież przyszedłem ze względu na tę godzinę²⁰. Janowi musiało zależeć na właściwym sformułowaniu najpierw samej relacji o lęku Jezusa, a potem treści Jego modlitwy, bo w swoim tekście za Ps 41/42/7, powtórzył zwrot dusza moja doznaje lęku, czego w Nowym Testamencie nikt nie robił²¹; użył greckiego słowa sozo (6+0 — 47 + 47, z tego Łk 30, Paweł 29), którego gdzie indziej unikał, a użył go w niezmiernie rzadko występującym aspekcie (gr. sozo ek, 1+0 — 3 + 0). Użył też rzadko spotykanego zwrotu przyszedłem ze względu na, które występuje jeszcze tylko w 1 Tym 1, 15. Wreszcie godzinę Jan określił 2 razy, ale jedynie tutaj użytym zaimkiem ta, podobnie jak Łukasz (np. 22, 53). Właśnie ze względu na tę godzinę Jezus przyszedł na ziemię.

Jezus zdecydowany podjąć mękę zgodnie z wolą Bożą prosił dalej już tylko by Ojciec otoczył chwałą swoje imię (w. 28a). Imię (25 + 5 — 127 + 71) ze względu na znaczenie ma semicki charakter, dlatego występuje we wszystkich pismach Nowego Testamentu, zwrot jednak mówią-:y o otoczeniu chwałą (zob. w. 23) Bożego imienia — jeszcze tylko w 1 P 4, 16 i Ap 15, 4.

Odpowiedzią na modlitwę był głos z nieba stwierdzający, że Bóg ihwałą otoczył Jezusa i jeszcze Go nią otoczy. Tej treści nie zrozumiał -likt z tłumu, Jezus więc najpierw sprostował opinie, a potem określił powagę chwili.

²⁰    X. Leon-Dufour, Pere, jait-moi passer sain et sauf a travers cette teure (Jn 12, 27), w: Neues Testament und Geschichte. Festschrift. O. Cullmann. Jiirich 1972, 157—165.

²¹    Sformułowania Mk 14, 34 i Mt 26, 33 powtarza tę samą treść za Ps 41 42), 6.