DSC00184 2

A\//.' /\>mitirv MYtUiicy/nr W

p\ węgielnicą rzuty zdejmowanych punktów oraz, dwóch pomiarowych obsługujących ty -układanie tuśmy, sygnalizację punktów oraz pomiary rzędnych.

PóWtiM iwpoczyna się od ustawienia tyczek nu obu końcach linii pomiarowej, którą ih«.v pomwy łPOdoliltl należy przetyo/,yć punktmui pośrednimi, znajdującymi się w odle-gH\wóh wie większych ni ż 100 m. Punkty poślednie sygnalizowane tyczkami ułatwiają obserwuje węgiolnicą oraz układanie taśmy w linii prostej. Następnie rozwija się taśmę | aklatla ją na powierzchni terenu kreską zerową przy punkcie początkowym linii pomui ,_wv«i Aby taśma po rozciągnięciu wzdłuż. linii pomiarowej samoczynnie nie zwijała się, należy ją na kobeach przycisnąć do podłoga obciążnikami (np. kamieniami) lub rozpiąć aa opiłkach.. IV wytyczeniu prostej i ułożeniu taśmy pryzmacista rzutuje węgielnicą te punk w sytuacyjne, których rzuty prostokątne przypadają na dane odłożenie przymiaru. Pryzma cista zaznacza je przy taśmie kredą za pomocą znaku w kształcie litery ,.v” lub szpilkami, jjvly grani jest miękki, Kierownik zespołu przemieszczający się wzdłuż taśmy obok pry-wnacisty rysąje na szkicu polowym linię pomiarową, zdejmowane obiekty i linie domiarów prostokątnych, odczytuje oraz zapisuje odcięte i rzędne odmierzane przez pomiarowych, Usytuowanie boków osnowy oraz. czas i organizacja pomiaru wzdłuż ruchliwych ulic i dróg powinna zapewnić takie ułożenia taśmy i ruletki, które w minimalnym stopniu przccinąją trasy ruchu kołowego i ciągi ruchu pieszego. Po zakończeniu pomiaru szczegółów wzdłuż danego boku osnowy pomiarowej, mierzy się czołówki budynków, działek, ogrodzeń iip, W razie potrzeby można też przedłużyć linię pomiarową (do j jej długości lub do UH) m) i rzutować punkty na wyznaczony odcinek przedłużenia. Mierząc limę krzywą należy ją podzielić na odcinki, które można w przybliżeniu uważać za proste. Jeśli linia ma ksziall luku kołowego, wtedy zdejmujemy co najmniej trzy punkty: początek P, środek $ i koniec luku K, Po skartowaniu tych punktów na mapie można łatwo znaleźć środek luku (wyznaczą go prostopadłe do stycznych poprowadzone w punktach styczności P, K prostej i lukiem) i wykreślić go.

11,5.2. Organizacja zdjęcia sytuacyjnego metodą biegunową

Osnowa pomiarowa dla zdjęcia szczegółów metodą biegunową przeważnie składa się t punktów wierzchołkowych ciągów sytuacyjnych i punktów posiłkowych wytyczonych na bokach tych ciągów, Punkty te powinny umożliwiać ustawienie na nich teodolitu łub taebimetru oraz zapewniać dobry wgląd w teren, Pracę rozpoczyna się od wykonania czynności wstępnych związanych z ustawieniem instrumentu na stanowisku, sygnalizacją sąsiednich punktów osnowy, orientacją stanowiska. Podczas pomiaru sytuaeyjno-wysokościowcgo przy użyciu tuchimetru elektronicznego wskazane jest ustawianie środka pryzmatu na wysokość instrumentu (i = s), dzięki czemu późniejsze obliczanie wysokości pikiet ulega znacznemu uproszczeniu (por. wzór (10.6)).

Zespól składa się z kierownika rozprowadzającego pikiety i wykonującego szkic, obserwatora obsługującego instrument, protokolanta oraz dwóch pomiarowych ustawiających lustra lub łaty na zdejmowanych punktach. Ponieważ oprócz szkicu prowadzony jest także dziennik połowy należy co pewien czas (np. co 10 pikiet) sprawdzać zgodność numeracji pikiet w dzienniku i na szkicu. Dziennik nie jest konieczny, jeśli rejestracja odczytów odbywa się automatycznie w nośnikuch pamięci elektronicznej. Należy również kontrolować stałość orientacji podczas pomiaru sytuacyjnego i przed zamierzoną zmianą stanowiska.

Pizy długich celowych du/o ułatwienie w porozumiewaniu się pomiędzy obsługą stanowiska tachimctiu a kierownikiem zespołu stanowi wyposażenie sekcji pomiarowej w radiotelefony.