DSC00194 2

SM IJ,_;1 rtlHtlWM

Pod* Uliku liniowa mo posilić linii prosiąj podzielonej na pewną ilość jednako* wyvh, wlęks»y®H oilolhkOw FteKWZględną długość pojedynczego odcinka zwanego pod-Mmthioi) podthdki oznaczymy symbolem /»> Skrajna podstawa znąjdąjąpa się po lewej Ntnmle nodilnlkl jesi dotlili kflWfi podbielona na mniejsze części k nazywane fałdkami ele-timtmmi, Opli podzialki (r.vs, lii) odpowiada odległościom terenowym, obliczanym Inko Iloczyny długości wyżej wymienionych odcinków b, k przez mianownik skali M:

d3ł)'M    (124)

Symbol ll oznacza terenową długość bazy podzialki. zaś symbol d - analogiczną dlu-gość dla pojedynczej działki elementarnej > Wielkość d nosi nazwę dokładności podzialki liniom], /ero opisu podzialki znajduje się na styku pierwszą) i drugiej podstawy (patrząc od lewe! strony), stąd opis podz,lalki biegnie dwukierunkowo od zera w lewo i w prawo.

" Skili llBOO (odcinkowi t mm no mspłs odpowiada w lennie 1 m)

ttebM    (12,5)

V

10 +i

Odczyt odległość

16

50 m

80

na podziale* liniowej

Dla wykreślenia podzialki liniową] dla skali 1:500 trzeba wykonać czynności:

•    Ustalamy wielkość podstawy terenowej S Jako okrągłą długość wyrażoną w metrach up, 10 m. po czym obliczamy podstawę podzialki w oparciu o przekształcony wzór (12,4): I? a II: M, Dla skali 1:500 otrzymamy;

b m 10 m i 500 ■ 10 000 mm: 500 * 20 mm.

•    Na linii prostej nanosimy kilka odcinków bazowych b, których kobee opisujemy co 10 m, umieszczą)ąc zero opisu w punkcie oddzieląjącym od siebie podstawy: pierwszą i drugą (patrząc od lewej strony),

•    Pierwszą podstawę dzielimy na pewną ilość n dziatek elementarnych k (najczęściej n -10), Wartość działki elementarnej otrzymamy ze wzoru:

km-    (12.6)

n

Dla skali I {5001 n* 10 otrzymamy: k m b: n a 2 mm,

Dokładność podzialki d można określić ze wzoru (12,5) lub jako iloraz:

dmŁ    (12.7)

n

W omawianym przykładzie cl • 2 mm'SO0« 1 m,

Podziałka liniowa jest wykreślana nn arkuszu danej mapy poza ramką sekcyjną lub umieszcza się Ją na krótkiej linijce. Pomiar odległości ne mepie polega na ujęciu odcinka w rozwartość cyrkla pomiarowego i ustawieniu go na podziałcc w taki sposób, aby ostrze prawej Igły znalazło nę nu końcu jednej z podstaw, zaś ostrze lewe na tle podstawy podzielonej na d/łałki k (rys. 12,1). Wskazuje ono na opisie podzialki końcówkę odczytu, zaś prawa nóżka cyrkla jego większy składnik równy wielokrotności odcinka B.