DSC00288

tSU Ogółnłki

i i _{w w}:_ci_u utworach XIX wieku. Realizacją tej id_rj ,_ui , Wiadoni.rfćoj.-Rowyhudu, I mlwik N.,1, irp»... JsmlMw. sk.muMHOWi.l ..Mowo s.alo s._V unl,_m „ W.,,,,.,,

X .......J, /..micT/al konn o..000. Hcm.k_V; ule ».m».n. ni,

_H jegospuś.iinio ziii howal sic tylko projekt oilpowi,■.!/., _ll;i />_S(|^_f)|

żalu.

Ogólniki

fest to wiersz * Cypriana Norwida o charakterze programowym, ająt' ^^yki * '•***    ^<w*

i _:vu„ mdwi o dojraewamiipoetyddego talentu. Miody -♦poeta (w „wio. _>:;it m kiyiycinie ttdhwycać się urokami żyda, gdyż jego po*:L}d ulega stereotypom oprasMzającym obraz świata. Dopiero własne doświadczenia ~ życiowe („w jesieni życia ) i literackie, nabywane i. wiekiem - pozwalają na wprowadzenie istotnych korekt w rozumieniu świata.

Poeta wprowadza podwójną paralelę między twórczością a zjawiskami przvrodv. Twórczość zostaje przyrównana do rytmu pór roku, jednocześnie do procesu odkrywania prawd naukowych (odkrycie kulistości ziemi oraz późniejsza o 170 lat korekta tego odkrycia). Dojrzałość poetycka (której owocem jest Vade-mecum, cykl układany w „jesiennym” okresie życia twórcy) polega na dokładności opisywania świata. „Rzecz” - czyli twórczość (tutaj: idea poetycka, sens, zamysł) - powinna poprzez słowo uchwycić prawdziwy obraz świata. Owa prawdziwość ma polegać na _HprzylcgłoścT słowa i idei - formy i treści.

Wiersz porównując) proces twórczy do naukowego badania praw przyrody jest zakończony zwrotką - definicją. W pierwszym zdaniu tej finalnej zwrotki Norwid formułuje człon określany (definiowany), w tym wypadku najważniejszą zaletę, którą utwór poetycki powinien się odznaczać. Drugie zdanie wyjaśnia, na czym owa zaleta polega.

,cieki Ireneusz

[li, W ...... ' ^v“'    . . .

„.zony"¹ P^rof-    * -zestawem Zgorzelskim. W _tym " . ,,

pracę habilitacyjna pi. Poezja romantycznych    ^ ^obr«>»il

przeniósł sic na Śląsk i został zatrudniony w lnstvtu ■ e-t ^{ako dote}nt Uniwersytetu Śląskiego. W roku 1974 został ku-rownik’ °^l<>gii ^kkiej przez siebie Zakładu Teorii Literatury. W roku 1977 ^{Cm utw}“«onego sora i został wicedyrektorem Instytutu Literatury i ₍,,^U1^Zyskal >ytul profc-roku 1991 - jego dyrektorem. Po śmierci nadano lns.v    ^{V ,>oWdc}>*^a «^d

Należał do badaczy programowo łączących prace ^> l'°'^V' ^ic'^K° ^imi9-zacją wiedzy. Był zarazem wnikliwym uczonym \^n,lukołv:> ^z populary-kiem. Założył w Sosnowcu Oddział Towarzystwa I, ' ^S"‘^{clnyni d}>’daktv-ma Mickiewicza i był jego wieloletnim prezesem , ^{rack,CRO im}- -» Ada-skitpiały siv na poezji okresu romantyzmu i dwudz' f^ainlcrcs°wania lennego. Był autorem takich książek, jak /    , ^{a mi}vdzywo-

sci. Zagadnienia narratora ' "“nacji

pracy w tym zakresie podstawowej /W,,„ ,    '*22-1920 (1961),

(1972), Ruch konwencji. Szkice o hezjtroZ^'^"^ ^przel^óL z. Anną Opacką), Poetyckie dialogi z kontekstem 7T^>'' ^(W5’ ^w*P«nk (1979), „W środku niebokręga ". Poezja om    ^Szk,C*⁰t*>«n XX wieku

“ “ f «*•    i /    < 19W)

W roku 2006, ukazahi się jego ksia/k i    * ^{UZ P}° ^,c8° śmierci,

wykłady otwarte.    ' ‘    " ^uc,e,nnte po głosie... Literackie

Osjanizm

W drugiej połowie XVIII wieku twórcy poszukujący nowych inspiracji, ulegając wpływom popularnego wówczas -» gotycyzmu, zwrócili uwa gę na kulturę ludów północy, których istnienie potwierdzają przekaz; źródłowe pochodzące już ze wczesnego średniowiecza. Państwa, klot uniknęły konsekwencji ekspansji Cesarstwa Rzymskiego i dzięki temu z« chowały własną tradycję, zwyczaje i religię, były dla kultury e u ropę ^skicj, ukształtowanej pod wpływem antycznej (irccji i Rzymu, zjaw