DSC00085 5

wiele In pani Freudem została oparta na ustaleniu    — ,_, ,_____ _ _ _|__

łrinfci urazów, tworzących „idee nadwartościowc”, a następnie na przeniesieniu kh do Świadomości i doprowadzeniu do .rozładowania".

Poglądy lancia wywarty istotny wpływ na teorie eriopatogenctyczne histerii stworzone przez psychoanalizę.

TWórca psychoanalizy klasycznej Zygmunt Freud za zasadniczy czynnik w powstaniu histerii uważał uraz psychiczny. Towarzyszące traumatycznemu przeżyciu emocje zostaję wyparte do nieświadomości i pozornie zapomniane. Reakcje emocjonalne, oddzielone od treści przeżytej sytuacji urazowej, zostaję „zamienione" na objaw histeryczny.

W patogenezie histerii zasadniczą rolę - zdaniem Freuda - odgrywają dwa czynniki: kompleksy seksualne uformowane w piegcnitalnej fazie rozwoju seksualnego i urazy psychiczne z okresu dzieciństwa o treści seksualnej, wyparte następnie do nieświadomości. Wyparte do nieświadomości traumatyczne doświadczenia i kompleksy n związane z określoną energią psychiczną (fiksac)a libido), co powoduje „gotowość" do powstania zaburzenia nerwicowego Powstanie konfliktu wewnętrznego, jaki - zdaniem Freuda - powstaje pomiędzy dążeniem do zaspokojenia popędu seksualnego a ograniczeniami ze strony otoczenia lub superegp, prowadzi do uruchomienia mechanizmów obronnych ego i regresji energii libido. Proces tłumienia doświadczanych w dzieciństwie przeżyć lub kompleksów prowadzi do wystąpienia objawów histerycznych, będących zniekształconą, przemieszczoną i symboliczną formą konfliktu wewnętrznego.

Prace Freuda, poszerzone o teorie powstania nerwic opracowane przez innych twórców oraz inne kierunki psychoanalityczne i psychodynamiczne, stanowią podstawę dzisiejszego rozumienia etiopatogenezy zaburzeń dysocjacyjnych.

Historia dochodzenia do współczesnego rozumienia czynników etiopatogenetycz-nych zaburzeń dysocjacyjnych jest drogą, jaką cała psychiatria przebyła do aktualnych systemów Idasyfikacyjnych DSM-W i ICD-10.

3. Definicja zaburzeń dysocjacyjnych

Wśród zaburzeń histerycznych wyróżniano objawy konwersyjne, nerwicę konwersyjną oraz objawy dysocjacyjne - klasyfikowane jako psychozy reaktywne. Różnice klasyfikacji, definicji i Idinicznych zespołów histerycznych wynikały nic tylko z odmiennych poglądów na istotę i genezę tych zaburzeń, ale również z różnorodności koncepcji nerwicy i psychoz reaktywnych w ogóle. W celu uniknięcia tych różnic oparto się, tak jak w całej „Międzynarodowej statystycznej klasyfikacji chorób i problemów zdrowotnych ICD-10", na tezie, żc rozpoznawanie zaburzeń psychicznych opiera się na opisie emo-