DSC03423

nej. SKortca gruoa, mocna, nasiona duże.

Gatunek ten używany był często do krzyżowania. Od niego pochodzi wiele odmian uprawianych w USA (np. Isabella, Rogers, Concord). Są one wytrzymałe na mróz i odporne na choroby.

Winorośl przybrzeżna, czyli winorośl pachnąca (Vitis \ulpina L, V. ńparia L., V. odoratissima Don.). Występuje w USA od Nowej Szkocji, Nowego Brunszwiku do Maniłoby, Kansas i Kolorado na południe po Missouri i Teksas. Kilka pododmian botanicznych tego gatunku spotyka się w stanie dzikim w północnych stanach na zachód od Nowej Anglii.

Pnącze rośnie silnie. Pędy nagie, liście cienkie, szerokojajowate, długości 8—18 cm, z szeroką zatoką przy ogonku, 3-klapowe, grubo, ostro ząbkowane, od spodu jasnozielone, nagie lub omszone wzdłuż nerwów (rys. 12.3). Kwiaty pachnące, zebrane w duże wiechy. Formy dzikie zwykle dwupienne. Jagody kuliste, średnicy do 8 mm, czarne ze słabym nalotem, często o lekko zabarwionym soku.

Wyhodowano wiele odmian wytrzymałych na mróz, uprawianych obecnie w Kanadzie i wschodnich stanach USA. Najcenniejsze stare odmiany uprawne to: Clinton, Canada i Bacchus. Ponadto otrzymano z tego gatunku cenne podkładki znoszące wilgotne gleby.

Winorośl letnia (Vitis aestivalis Michx.). Występuje od południowej części stanu Nowy Jork po Florydę. Pnącze rośnie silnie. Młode pędy wyraźnie ordzawione. Liście szerokojajowate, zwykle 5-klapowe, grubo ząbkowane, pod spodem ordzawione, szczeciniasto owłosione. Jagody drobne, średnicy około 8 mm, czarne z niebieskim nalotem. Grona średniej długości (10—20 cm).

Mfeszabcc unNihultN % V, yhilfera (V> tiituthullH vur. houfffu/niumi llulley). Charakteryzują się liśćmi od spodu słabiej omszonymi j większy ni, jaśniejszymi owocami, Należą tu takie odmiany jak l)elavare, McrbemoiU I Le Noir,