DSC03442

odtwuuuuui wielkoowocowymi znajdującymi się w uprawie. Krzew | _v> $wdutej $11® wzrostu, dorastający do wys, 5 m. Charakteryzuje się długą, znacznie ! $^4 od owocu, mocno postrzępioną okrywą owocową, zwężoną za owocem. (>r«chy wydłużone, jajowate lub walcowate, dl. 2,5 cm, średnicy 1,2—1,6 cm, zwykle cak omszone. Tarczka owalna, zwykle spiczasta. Jądro dobrze wypełnia skorupę, jest bardzo smaczne. Wytrzymałość na mróz tego gatunku jest mniejsza niż leszczyny pospolitej i pontyjskiej.

Odmiana tego gatunku — Corylus maxima purpurea Rodk. ma ciemnoczerwone liście i bardzo liczne, drobne owoce. Jest rośliną dekoracyjną, ze względu na kolor liści i owoców, ale również jest dobrym zapylaczem dla innych odmian.

Leszczyna mandżurska (<Corylus mandshurica Maxim.). Gatunek bardzo dobrze wytrzymujący trudne warunki klimatyczne i glebowe. Jego ojczyzną jest Mandżuria. Swym zasięgiem obejmuje rejony od Leningradu do Kaukazu i Półwyspu Koreańskiego. Leszczyna mandżurska została użyta przez Miczurina do krzyżowania z lesz-Ę czyną pospolitą.

Leszczyna kaukaska (Corylus colchica Alb.). Występuje na zachodnim i południowym Kaukazie. Krzew niewielkich rozmiarów, karłowy, wyrastający do wys. 1 m. Wytrzymały na niskie temperatury. Gatunek plenny, o owocach bardzo drobnych, ale smacznych, zawierających dużo tłuszczu. Gatunek ten pomolodzy Caplajew i inni używali do krzyżowania z leszczyną pospolitą, w wyniku czego otrzymano kilka ciekawych odmian uprawnych.

Leszczyna turecka, czyli leszczyna drzewiasta (Corylus colurna L.; C. arborescens

(Munch.). Ojczyzną tego gatunku jest Półwysep Bałkański i Azja Południowa. Zasięgiem swym obejmuje od zachodu Słowenię i sięga na wschód po Himalaje i środkowe Chiny. W Polsce spotykana w rejonach nadbałtyckich (Szczecin, Koszalin, | Mielno), gdzie występuje jako drzewo alejowe. Można ją spotkać w parkach jako