powodu rosną ceny)
Jeśli gospodarka kraju znajduje się w punkcie A to działania powodujące wzrost popytu nie wpłyną zbytnio na zmianę cen.
W punkcie B pojawia się inflacja popytowa
Punkt C - „przegrzanie koniunktury" nie wzrasta popyt tylko same ceny, bo krzywa zagregowanej podaży (AS) jest już pionowa i produkcja ma poziom potencjalny.
Jeżeli AS jest bardzo płaska, to wzrost zagregowanego popytu oznacza przede wszystkim wzrost produkcji. Im AS staje się bardziej stroma, tym inflacyjne skutki wyższego popytu są większe.
Pkt. A - bezrobocie przymusowe, produkcja rzeczywista o wiele mniejsza od potencjalnej; każde nowe miejsca pracy będą wykorzystane.
Pkt.C - bezrobocie dobrowolne, równowaga na rynku pracy (są sztywne płace i w związku z tym przedsiębiorstwo nie może zmieniać kosztów produkcji, czyli pozostała część kosztów jest również sztywna).
Ceny są bardziej sztywne w dół; z różnych powodów rosną szybciej niż spadają.
Nachylenie AS zależy od stopnia wykorzystania czynników wytwórczych. Im AS jest bardziej stroma, tym jest większe wykorzystanie czynników wytwórczych (produkcja bliska potencjalnej).
Ad. 2
Przyczyna inflacji kosztowej: ceny rosną, bo rosną koszty wytwarzania.
Przykład inflacji podażowej (standardowy): wzrost cen surowców i energii - pierwszy szok naftowy 1973/74. OPEC - restrykcje na dostawy ropy naftowej -> wzrosła cena baryłki -> wzrosły koszty wytwarzania.
Inne przykłady: