DSC07810

161

Rys. 7.13. Wiązanie jonów chlorkowych w betonie

Wiązanie jonów Cl" w cemencie portlandzkim jest ważne, ale równie istotna, a nawet ważniejsza, jest mikrostruktura porów i opór właściwy stwardniałego zaczynu cementowego. Popioły lotne, mielony granulowany żużel wielkopiecowy i pyły krzemionkowe, gdy są wprowadzane do betonu we właściwych proporcjach, znacznie redukują przepuszczalność i zwiększają opór właściwy betonu. Pył krzemionkowy dodany w ilości do 10% masy cementu zwiększa opór właściwy betonu około 5 razy, pomimo że obniża pH roztworu w porach w wyniku reakcji aktywnej krzemionki z Ca(OH)₂.

Grubość otuliny zbrojenia jest ważnym czynnikiem regulującym transport jonów chlorkowych. Im jest ona większa, tym więcej czasu musi upłynąć zanim koncentracja jonów chlorkowych przy powierzchni stali osiągnie wartość graniczną. Bezzasadne zwiększanie grubości otuliny powoduje, iż w betonie mogą pojawić się naprężenia skurczowe i termiczne powodujące zarysowania będące drogami szybkiej dyfuzji jonów Cl".

7.33.6. Korozja betonu w warunkach działania wody morskiej

Beton pozostający w kontakcie z wodą morską podlega rozmaitym działaniom chemicznym i fizycznym. Należą do nich: agresja chemiczna, korozja stali zbrojeniowej w wyniku działania chlorków, destrukcja mrozowa, erozja solna i ścieranie zawiesiną piasku w wodzie. Agresja chemiczna związana jest z obecnością soli, zwłaszcza chlorków i siarczanów. Obecność znacznej ilości siarczanów nie wywołuje ekspansji betonu, ponieważ zarówno gips, jak i ettringit są w obecności chlorków rozpuszczalne i mogą ulegać wypłukiwaniu przez wodę morską. Wynika stąd, że