DSCF1907

teczne ani ekonomiczne. Do systemu wprowadza się coraz więcej szumu

kłóceń.

Jest to tylko sytuacja kryzysowa, która przy tego typu działalności ^ prowadzić do kryzysu, zwiększać liczbę ofiar, potęgować starty i szkody, ha_Jłlf wać rozwój i petryfikować biedę. Sytuacja kryzysowa jest tylko okresowym kłóceniem procesów i przy sprawnych mechanizmach samoregulacji nie wy^ ga powoływania sztabów i innych ciał kolegialnych; one nie są w stanie zastąp tych mechanizmów, a wprowadzając zakłócenia do systemu, powodują, że dzj_a łania stają się irracjonalne. Niekiedy może dochodzić do zerwania samoregujj cji i na to trzeba być przygotowanym, ale nie powinno stanowić to zasady.

Rys. 39. Trzy algorytmy samoregulacji w systemach

Samoregulacja w systemach w poważnej mierze zależy od otoczenia, które może być przyjazne (sprzyjające), neutralne lub utrudniające. Otoczenie p«J'^-jazne sprzyja samoregulacji. Przykładem może być zabudowa z materiał" ognioodpornych, co pomaga w opanowaniu pożarów. Przykładów niesprz)1³' jących jest wiele: zabudowa z materiałów palnych, zastawianie dróg przeci"' pożarowych, katastrofa kolejowa w strefie rozrządu, gdzie utrudnione jest uz) cie niektórych służb profesjonalnych, czy długotrwała susza (wysuszonaśc» ka leśna). Otoczenie neutralne występuje stosunkowo często, ale niewlak'"* reagowanie może spowodować, że stanie się niesprzyjające. Racjonalne^