n
neogotycki zameczek parkowym Wilhelmshdhe ■i 1793-1S02)
i (projekt 1790; k
‘amtych czasach powszechr my wyraz wychwalanej przez Wt • siły kultury starożytnych Greków I en stosunek do stylu dorycku ■>.V 1 publikacji ic* Camusa de Mózićr w , przełożonej na język niemiecki
wiecie
zvskal
4,r/. Heinrich Ch. Ji !,(.’/ • l,.wg w zapale pałac
erdzono, źe zarówno funkcję, jak prze/ odpowiedni dobór form.
•./,-.ju przekonania, w połączeniu z silną dozą rodź./ . ->■- pruskiego nacjonalizmu, znalazły w 179Ó r.
wyraz ■■ najważniejszym z kilku konkursów - na budowlę mającą być pomnikiem Fryderyka Wielkiego. Spośród projektów dostarczonych przez sześciu architektów, którzy wzięli udział w konkursie: Landghansa, Erdmannsdorffa, Hirta, ll.niria, Gentza i Friedricha Gill/ego (1772-1 *00), te sporządzone przez Gill/ego były zdecydowanie najlepsze. Jego wyobrażenie pełnej powagi greckiej świątyni doryckiej ustawionej na wysokim podium w świętym kręgu, dostępnej przez bramę, przypominającej jedną z paryskich rogatek Ledoux, rozpaliło wyobraźnię pokolenia młodych architektów, łącznie z czołowymi architektami niemieckimi pierwszej połowy XIX stulecia - Karlem Friedrichem Schinklem 1 Leo von Klenzem. Ten architektoniczny pomnik - znakomicie przedstawiony w akwarelowym widoku, zainspirowanym „malowniczymi" wzorami angielskimi - był suro-
I