wywierceniu otworów i wygładzeniu-Technika ^ow^^ch nakładamy jo na sieb£
powierzchni ch śrubami. Następnie w otwór wsu-
wamyCnHf podpieramy jego łeb przyporem i dociskamy lączone części dociskaczem, a do drugiego końca nitu przykładamy na-główniak (zakuwnik) i uderzamy weń wielokrotnie. Powoduje to spęczenie trzonu oraz utworzenie drugiego łba nitu, tzw zakuwki (rys. 130). Zakuwkę należy kształtować uderzeniami młotka najpierw wzdłuż osi nitu. a następnie skośnie.
Aby przyspieszyć nitowanie, zamiast młotkow ręcznych stosuje się rozmaite urządzenia mechaniczne lub pneumatyczne czy elektryczne, tzw. nitownice (rys. 131 i 132).
Okładziny cierne szczęk hamulcowych zamocowuje się nitami ze stali miękkiej, miedzi lub mosiądzu. Nitów ze stopów lekkich nie należy stosować ze względu na zbyt małą wytrzymałość, zwła-
Rys. 130. Sposób nitowania: a) dociskanie, b) wykonywanie zakuwki
Rys. 131. Nitownice: a) i b) wiszące, c) stojąca
szcza w podwyższonej temperaturze wywołanej pracą hamulców^ Rysunek 133 ilustruje sposób nitowania okładzin ciernych.
In ?"'7" 0"3"13 0kkdzin d0 tarcz sprzęgłowych należy l“erCIC W°uy na nity tak’ żeby łby nitów były wpusz-
° ^134)-
siądzu. Formowanie zakuwki T drąZ,°nymi z miedzi lub m.°:
Przy nitowaniu mogą występować różne braki a , ■
ściej spotykanych należą (rys 13sv u ~ ’ do naJczS-
blachami (rys. c), 3) zacięcie zakuwki (rvs d) ^ doe‘sniętymi zakuwkl <*•«’■ s» «**'«
Rys. 132. Nitowanie ręczne 1 — nitownica, z — części nitowane
Rys. 133. Nitowanie okładzin ciernych: a) prawidłowe, b) nieprawdlowe
— 2d —
Rys. 134. Otwory na nity oraz nity tarczy sprzęgła
i
103