DSC07293

artykuły

dów, które nie zostały nawiercone, mogłyby również zawierać wkładki utworów siarczanowych.

W rowie Liplas Tarnawa w osadach cechsztynu (i permo-triasu) spotyka się niekiedy wkładki skał węglanowych (wapienie, wapienie ilaste, margle), np. w otworach Świątniki 2 i Grabina 1.

Na obszarze między Krakowem - Pilznem - Dą-brową Tarnowską (rysunek 17) utwory określane jako pcrmo-trias występują w postaci kilku płatów, które pierwotnie najprawdopodobniej stanowiły jedną, szeroką pokrywę osadową, przykrywającą cały ten obszar. Tworzyły one najprawdopodobniej ciągły profil stratygraficzny, łączący - w południowo-zachodniej części obszaru - utwory od dolnego permu do przynajmniej triasu dolnego, w części środkowej obszaru, od cechsztynu do przynajmniej pstrego piaskowca a w części północno-wschodniej, osady pstrego piaskowca z młodszymi utworami triasu. Nie wyklucza to jednak możliwości występowania w obrębie tego grubego kompleksu, niewielkich, intraformacyjnych przerw lub zaburzeń sedymentacyjnych. Przykładem tego może być, przyjmowana w otworach Tarnawa l i Liplas 2 przez Kiersnowskiego [34*], dyskordancja pomiędzy utworami permu górnego a permo-triasem. Moryc i Senkowiczowa [124] uważają, że w utworach tych w otworze Liplas 2, zaznacza się ciągłość sedymentacji bez większych przerw w akumulacji osadów.

Na opracowanym obszarze utwory permo-triasu wyróżnić można w następujących rejonach (rysunek 17). W południowej części występuje szeroki płat tych utworów w rejonie Siercza - Liplas - Tarnawa (rów Liplas - Tarnawa), tworzący złożony tektonicznie element strukturalny, nasunięty ku NNE na obniżony blok tektoniczny Wyciąże - Rzezawa - Zakliczyn, zawierający niewielkie płaty permo-triasu w rejonach Grabie 2 - Puszcza 4, ładowniki - Brzesko i Ląkty 2. Przebiegający w tej strefie uskok kompresyjny został uchwycony w wielu otworach m.in. Zagórze, Szczytniki, Świątniki 2, Książnice 2 i Leszczyna - Łąkta 2.

Płat Siercza - Liplas - Tarnawa reprezentuje najpełniej rozwinięty kompleks osadów tego wieku i wykazuje największą ich miąższość (ok. 1370 m). Najpełniejszy profil stratygraficzny tych utworów występuje w otworze Tarnawa 1 (rysunek 9*), w którym stwierdzono 149 m czerwonego spągowca, 510 m górnego permu i 707 m nierozdzielonych osadów permo-triasu. Według autora obecnej pracy górna granica tych osadów występuje na głębokości 2998 m (według

1*4*] na głęb. 3027 m). Na głębokości 2998 m, granicę tę, na podstawie danych upadomierza, przyjął również Aleksandrowski [93].

W otworze Liplas 2 (rysunek 9♦) łączna grubość permo-triasu wynosi 1369 m [124]. Kiersnowski [34*] wyróżnia w nich, w dole 677 m permu górnego, wyżej podobnie jak w otworze Tarnawa 1 - utwory permo-triasu (692 m). Utwory te Moryc i Senkowiczowa [ 1 -4] rozdzielili na szereg kompleksów' osadowych (na rysunku 9* granice tych kompleksów zaznaczono w nawiasach).

W obecnej pracy próbę korelacji tych utworów, przedstawiono również w wierceniach Jadow'niki 5, Radłów' 1 i Sw'arzów 9 (rysunek 9*, 16), nawiązując do korelacji przedstawionej w pracy Milewska, Moryc [114].

Dzisiejsza budow^;a strukturalna tego row^ru wynika z późniejszych zaburzeń tektonicznych, starokimeryj-skich i młodszych (ze znacznymi przedjurajskimi ścięciami erozyjnymi), w wyniku których tworzy on formę o asymetrycznej budowie. Wskazują na to duże różnice grubości tych osadów pomiędzy centralną częścią tego rowu (Liplas - Tarnawa) a jego peryferiami. Potwierdzają to duże różnice ich grubości w rowie, w stosunku do małych miąższości w blokach tektonicznych horstu rzeszotarskiego, Żegociny, Szczytnik 2 i Książnic 2. Świadczą też o tym resztki tych osadów' w płatach Grabie 2 - Puszcza 4, niewielkiej ich grubości w płacie Wiśnicza - ładownik 5 - Brzeska 1. Dzisiejszy brak tych utworów w blokach tektonicznych Wyciąże - Puszcza - Zakliczyn, rejonu Lowczowa i Grobli - Biadolin - Czarnej Pilzno, wynika zapewne z późniejszych ścięć erozyjnych. Przez obszar ten, utwory permo-triasu najprawdopodobniej łączyły się pierwotnie z osadami permo-triasu obszaru Strzelce Wielkie - Radłów - Podborze.

Permo-trias rejonu Wiśnicz - ładowniki 5 - Brzesko 1, kontynuuje się - z pewną przerwą (rysunek 1⁷) w kierunku wschodnim, w strefie Pleśna Lęki Górne - Pilzno 40. Największą grubość tych utworów w' tym rejonie stwierdzono w otworze Lęki Górne 2 (rysunek 11*), w którym osiągają 614 m. W osadach tych, według informacji przekazanych autorowi przez R. Fuglewicza, występują liczne sporomorfy karbońskie. Prawdopodobnie należy je w iązać z wtórnym złożem, gdyż karbońskie utwory z florą występują bardzo blisko (również w tym otworze) w strefie Dębica - Tarnów (rysunek 14*, 15).

n

nr 6/2006