40
Wielomiany
Iloraz z* + i:1 — :3 + (3 — i): + 1 + 10«, reszta z dzielenia —11 + i.
• Przykład 2.3
Znaleźć wszystkie pierwiastki całkowite podanych wielomianów:
a) zr5 - 2I3 — 5x + 6; b) 2x3 -5x2 -2x - 3; c) i5 + 5x3 + 3xa-x+ 15.1
Rozwiązanie
W rozwiązaniu wykorzystamy twierdzenie o pierwiastkach całkowitych wielomianu
a«z" + On-ixn-ł + ... + aix + aa
o współczynnikach całkowitych: każdy całkowity pierwiastek tego wielomianu jest dzieł i nilńm wyrazu wolnego ao.
a) Dzielnikami wyrazu wolnego ao = 6 są liczby: 1, —1,2, —2,3, —3,6, —6. Obliczając war- I tnó-i tego wielomianu kolejno dla tych dzielników widzimy, że pierwiastkami całkowitymi ] są i. —2.3- Ponieważ jest to wielomian stopnia 3, więc są to jego jedyne pierwiastki. I
b) Dzielnikami wyrazu wolnego ao = — 3 są liczby: 1, —1,3, —3. Obliczając wartości tego wielomianu kolejno dla tych dzielników widzimy, że jedynym pierwiastkiem całkowitym je* 3.
c) Dzielnikami wyrazu wolnego ao = 15 są liczby: 1, — 1,3, —3,5, —5,15, —15. Obliczając I wartości tego wielomianu kolejno dla tych dzielników wnioskujemy, że nie ma on pierwił, j saków całkowitych.
11 m iga W wielu przypadkach obliczenia można znacznie uprościć np. badając parzyt- j r/w wartości wielomianu dla dzielników wyrazu wolnego. W przykładzie c) dla każdej J wartości całkowitej r wartość wielomianu jest liczbą nieparzystą (jako suma algebraiczna rTt>rw4i Hcżb jednakowej parzystości oraz 15), zatem nie może być równa 0.
Znaleźć wszystkie pierwiastki wymierne podanych wielomianów:
D
Rozwiązanie
W rozwiązaniu wykorzystamy twierdzenie o postaci pierwiastków wymiernych wielo-] mianu fcr* + + ... + aiz + ao o współczynnikach całkowitych: jeżeli liczba
wymierna —. gdzie ułamek — jest nieskracalny, jest pierwiastkiem tego wielomianu, to p 9 9
jest dzielnikiem wyraża wolnego ao, natomiast q jest dzielnikiem współczynnika an. , a) Dla wielomianu łl4 — 7z1 — 5z — 1 mamy oą = \ oraz ao = — 1. Dzielnikami wyrazu wolnego ao są liczby 1,-1. Dzielnikami współczynnika a« są: 1, —1,2, —2,4, —4. Zatem pierwiastkami wymiernymi tego wielomianu mogą być tylko liczby: r, —, —, —,
— Obliczając wartości wielomianu kolejno dla tych liczb wnioskujemy, że tylko —■ jest
=ŁjL
Przykłady
41
jego pierwiastkiem wymiernym.
b) Ponieważ x3 + -g--x + - = i (6x3 + xa — 6x + 2) , więc pierwiastki wielomianu
xJ + ~— x + - pokrywają się z pierwiastkami wielomianu 6x3 + xa - 6x + 2. Dla wielo-O o m mm . j...«
liczby: i,
mianu 6z*+ar—6x+2 mamy as = 6 oraz ao = 2. Dzielnikami wyrazu wolnego ao są liczby: 1,—1,2,-2. dzielnikami współczynnika aj są natomiast liczby: l, —1,2,-2,3,-3,B,— 6. Zatem pierwiastkami wymiernymi rozważanego wielomianu mogą być tylko
-1 2 -2 Bi -1 1 -1 2 -2 1
—• J. — • 2' 3’ "jp 3’ —■ Q. -g-- Po sprawdzeniu okazuje się, ze jedynym
pierwiastkiem wymiernym jest —. _
c) Dla wielomianu 3x® + 5xs — x* + 7x — 9 mamy ag = 3 oraz aa = —9. Dzielnikami wy
razu wolnego ao są liczby: 1, —1,3,—3,9,—9. Dzielnikami współczynnika ag są natomiast liczby: 1,-1,3, — 3. Zatem pierwiastkami wymiernymi tego wielomianu mogą być tylko
liczby —, 7, —, 7, —, 7, Po sprawdzeniu okazuje się, że żadna z tych liczb
nie jest pierwiastkiem wielomianu.
Uwaga. Obliczenia w przykładzie c) można znacznie uprościć, jeżeli zauważymy, że dla każdego ułamka —, gdzie p i q są liczbami nieparzystymi, wartość wyrażenia 3x® + 5x5 —
x* + 7x jest ułamkiem nieskracalnym o parzystym liczniku i nieparzystym mianowniku. Stąd wynika, że wartość wielomianu 3x® + 5x® — x4 + 7x — 9 dla takiego ułamka jest ułamkiem o nieparzystym liczniku. A zatem wielomian nie może być równy 0 dla tych liczb wymiernych.
• Przykład 2.5
Znaleźć pierwiastki podanych równań kwadratowych i dwukwadratowych: a) z2 + 2iz+ 3 = 0; b) z2 - (2 + i)z-1 + 7i = 0; c) z4 -|- 5z2 + 4 = 0; d) z4 - 30# + 289= 0.
Rozwiązanie
Do wyznaczenia pierwiastków równania kwadratowego asa+6z+c = 0 o współczynnikach zespolonych wykorzystamy wzory
-fa -I- <5 2o 1
-2 =
-b-S 2 a '
gdzie <J oznacza jeden z pierwiastków kwadratowych z liczby zespolonej A — 6' — 4ac, a) Dla równania kwadratowego ia + 2«z + 3 = 0 mamy A = (2i)a — 4 • 1 ■ 3 = —16. Przyjmując 6 = 4t otrzymamy
—2i — 4i
= —3i, sa =
-2i + 4i
= 1.
b) Dla równania kwadratowego z1— (2+i)z-1 +7i = 0, mamy A — (2+»)a-4(-l+7i) — 7 - 2-1 i = (4 - 3i)a. Przyjmując teraz 6 = 4 - 3i we wzorze na pierwiastki równania kwadratowego otrzymamy
(2 + ,)-(4-3ii__1 |;. ia=(2 + *Lk(iziO=3_ł-