DSC88

| g|j przeciwbólowe 233

| g|j przeciwbólowe 233

O

;n-chj

H»C—C—O

W

B,C-C—O'

Została ona zsyntezowana w 1874 r. przez angielskiego badacza C.R. Aldera Wrighta w wyniku ogrzewania morfiny z bezwodnikiem octowym. Początkowo była stosowana jako środek pomocniczy w leczeniu uzależnienia od morfiny I uśmierzania bólu. Szybko zauważono silne właściwości uzależniające heroiny i wycofano ją z powszechnej sprzedaży. Heroina jest do tej pory najsilniejszą substancją przeciwbólową, jednak w większości krajów jej stosowanie jest zakazane. Wyjątek stanowią: Wielka Brytania, Szwajcaria, Holandia oraz niektóre stany USA, w których wykorzystywanie heroiny do celów medycznych jest ściśle kontrolowane.

7.4.2. Kwas salicylowy i jego pochodne

Kwas salicylowy

Właściwości przeciwbólowe wyciągów z kory różnych gatunków wierzby (łac. Solix) znane były w medycynie ludowej od stuleci. W 1828 r. profesor farmacji |A Buchner wyizolował z niej salicynę - związek będący p-D-glikozydem alkoholu 2-hydroksybenzoesowego. W wyniku kolejnych prac doświadczalnych pod wpływem hydrolizy i utleniania salicyny uzyskano kwas salicylowy o wzorze:

OH

COOH

Strukturę chemiczną kwasu salicylowego i jego przemysłową syntezę opracował w 1859 r. H. Kolbe. W pierwszym etapie procesu, w wyniku neutralizacji czystego fenolu za pomocą 40% roztworu NaOH w obecności siarczanu(lV) sodu, otrzymuje się fenolan sodu:

OH

NaOH

ONa