gdzie; As — średnia odległość pomiędzy liniami prądu;
dla gruntu izotropowego As = AZ, a więc
[2-11]
całkowite straty filtracji
m
[2-12]
liczba „poziomych” pasów siatki filtracyjnej, tj. pasów pomiędzy liniami prądu,
m
stosunek — nazywany jest modułem siatki.
n
Jeśli przyjmiemy: k w m/s, H w ip — otrzymamy q w rn^/s, tj. w m3/s a 1 in długości zapory.
W razie zmiany współczynnika filtracji w poszczególnych elementach /apury lub warstwach podłoża, załamujemy linie prądu oraz linie ekwipo-Icncjalne wg wzoru (rys. 2-8)
[2-13]
tgat _ ki tg a2 k2.
(Vlnn dogodnej interpretacji siatki sporządzonej dla różnych "gruntów przedłużamy linie ekwipotencjalne zgodnie ze wzorem [2-13] w ośrodku <> innym współczynniku filtracji, zaś linie prądu rysujemy tak, aby uzyskać siatkę o bokach „kwadratowych” (rys. 2-9).
Dla gruntu anizotropowego (układ płaski) rozwiązanie równania ciągło-śri w formie
k%
gH gH dx-
[2-14]
Rys* 2-8* Załamanie linii prądu na granicy ośrodków o różnych współczynnikach filtracji
1 — linie ekwipotencjalne, 2 — linie prądu, 3 — graniem ońrodków
Rys. 2-9. Przykłady siatek filtracyjnych dla gruntow o różnyc-h właściwościach filtracyjnych (grunty izotropowe) (26): a) podłoże o przepuszczalności 10-krotnie mniejszej od zapory (kz — 10 kp), b) podłoże o przepuszczalności 10-krotnie większej od zapory (kp = 10 kz) T, L — wartości do wzoru Pawłowskiego, do obliczania filtracji przez podłoże (wzór [2-28])
prowadzi do siatki filtracyjnej nieortogonalnej. Można je jednak sprowadzić do czystego rozwiązania Laplace’a przez skażenie skali poziomej zgodnie ze wzorem '[3-18], pozostawiając wymiar pionowy zapory bez zmian. Po wykreśleniu na skażonym przekroju (rys. 2-10b) ortogonalnej siatki filtracyjnej (jak dla gruntu izotropowego) przenosimy ją na przekrój rzeczywisty zapory (rys. 2-10a).
Rys. 2-10. Sporządzenie siatki filtracyjnej dla zapory z gruntu anizotropowego przy k/,
= 9 k<v (26): a) zapora rzeczywista, b) zapora w skali skażonej w« wzoru {3-18]
1 — clronnfc znpory