Foto2308

Art. 23.

1. W zależności od skali zagrożenia atakiem o charakterze terrorystycznym lub sabotażowym. Prezes Rady Ministrów, ministrowie i kierownicy urzędów centralnych oraz wojewodowie, w drodze zarządzenia, mogą wprowadzić odpowiedni stopień alarmowy.

Zgodnie ze znowelizowanym art. 11 ust. 1 uzk RCB zapewnia obsługę RM, Prezesa RM, RZZK i ministra właściwego do spraw wewnętrznych w sprawach zarządzania kryzysowego oraz pełni funkcję krajowego centrum zarządzania kryzysowego. Daje mu to możliwość współpracy z odpowiednimi komórkami MSWiA oraz nadzorowanymi przez ministra spraw wewnętrznych służbami. Dodatkowo, dzięki utworzeniu 1 października 2008 r. w ramach Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego Centrum Antyterrorystycznego (CAT)^U\ RCB zyskało możliwość sprawnego współdziałania z szefem ABW

CAT w założeniach było pomyślane jako jeden z filarów informacyjnych RCB. Takie usytuowanie CAT wynikało przede wszystkim z ustawowych zadań ABW"’, jak również z konieczności zapewnienia bezpieczeństwa informacji niejawnych oraz możliwości wykorzystania już istniejących struktur i ich możliwości anah-tyczno-informacyjnych. CAT wspiera RCB poprzez wspomaganie procesów decyzyjnych w przypadku realnego zagrożenia atakiem terrorystycznym, koordynację działań operacyjno-rozpoznawczych zmierzających do zweryfikowania informacji o potencjalnych zagrożeniach oraz szerokie działania analityczno-informacyjne mające na celu poszerzenie posiadanej wiedzy o zagrożeniach. CAT podobnie jak RCB działa w systemie całotygodniowym, 24 godziny na dobę. Służbę w mm pełnią funkcjonariusze i pracownicy najważniejszych służb i instytucji realizujący swe zadania w ramach kompetencji wynikających z własnych ustaw i aktów wykonawczych. Ze względów strukturalnych, bezpieczeństwa i zakresu realizowanych zadań CAT zostało zlokalizowane, podobnie jak RCB, w kompleksie budynków MSWiA i ABW. Ułatwia to znacząco współpracę, zwłaszcza w sytuacjach wymagających błyskawicznego kontaktu osób analizujących przyczyny i potencjalne skutki zaistniałego zdarzenia. Dalej służba dyżurna RCB, poprzez sieć centrów zarządzania kryzysowego i inne punkty kontaktowe, przekazuje opracowaną juz informację na potrzeby premiera, ministrów i wojewodów. Jednocześnie szef ABW nie tylko został zobligowany do wydawania zaleceń bezpośrednio organom i podmiotom zagrożonym działalnością terrorystyczną, ale dodatkowo, poprzez analizę poziomu zagrożenia terrorystycznego, może rekomendować wprowadzc-

CAT ietr wewnętrzny komórkę AB\t£ jednak pełni.) w nie; służbę lub pracuję przedstawiacie różnych służb ■ instytucji. Ich skierowanie lub oddelegowanie do tej komórki odbyło się na mocy ustaw i przepisów obowięzu-Rcych w ich jednostce macierzystej.

* Zob. szerzej: art. 5, 401 42 ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

nie wyższego stopnia alarmowego (zagadnienie to zostanie omówione w końcowej części książki).

Bieżąca wymiana informacji o potencjalnych zagrożeniach i uruchamianie zadań związanych z wyższymi stopniami alarmowymi to nie jedyne metody zapobiegania skutkom zagrożeń terrorystycznych. Ministrowie kierujący działami administracji rządowej i kierownicy urzędów centralnych muszą w swej rutynowej działalności uwzględniać kwestie skutków zdarzeń o charakterze terrorystycznym. Naturalną konsekwencją jest więc włączenie do raportów cząstkowych, stanowiących wkład do raportu o zagrożeniach bezpieczeństwa narodowego, zagadnień związanych możliwymi skutkami działań o charakterze terrorystycznym'**. Poza tymi zadaniami organy administracji publicznej zostały zobowiązane do przesyłania informacji na temat zagrożeń dla IK o charakterze terrorystycznym, a także na temat działań, które mogą prowadzić do zagrożenia życia lub zdrowia ludzi, mienia w znacznych rozmiarach, dziedzictwa narodowego lub środowiska. Podobnym obowiązkiem zostali obarczeni posiadacze samoistni i zalezni obiektów, instalacji lub urządzeń IK¹-¹'.

W omawianym przepisie są dwa zagadnienia, które trzeba skomentować. Pierwsze z nich to obowiązek ciążący na ministrach kierujących działem administracji rządowej. Uzk podchodzi do kwestii zarządzania kryzysowego komplementarnie. Ministrowie kierujący działami nie tylko tworzą strategię rozwoju w danym obszarze, ale muszą również zdawać sobie sprawę z zagrożeń w nim występujących, w tym zagrożeń o charakterze terrorystycznym. Nikt nie wymaga od poszczególnych urzędów wiedzy specjalistycznej, natomiast powinny one móc wskazać słabe punkty (mapę ryzyka) w danej dziedzinie. Taka mapa będzie podstawą dalszej analizy prowadzonej czy to przez RCB, czy ABW. By móc spełnić ten obowiązek, w urzędach obsługujących ministrów komórki mające w zadaniach zarządzanie kryzysowe powinny być przebudowane tak, by nie wypełniały tylko roli reaktywnej (reagowały po wystąpieniu sytuacji kryzysowej), ale również rolę prewcncyjno-analityczną. Omówione wcześniej przeniesienie wniosków z raportu o zagrożeniach bezpieczeństwa narodowego do planów zarządzania kryzysowego sporządzanych przez poszczególnych ministrów i kierowników urzędów centralnych (z uwzględnieniem wszystkich ustawowych faz zarządzania) jest właśnie przykładem takiego kompleksowego podejścia. Podejścia, które wymaga realizacji przez odpowiednio przygotowane do tego komórki.

Tamże, art I2a ust. 2.

^IM Art 5a uzk. IJ7