IMAG0192 2

ISO

czarowanie do jugoslawizmu. które odbiło się na stosunku do Stu¹    pi

smayera. Już nie tylko zwolennicy orientacji ekskluzywistycznych, 1cq    w

również ludzie lewicy, oskarżali go o to, iż przyczynił się zasadniczo do    ki

dzisiejszego zastraszenia i bezradności Chorwatów (M. Krleża, Kilko słów o drobnomieszczańskim historyzmie w ogólności). Paradoksem    ¹¹

jest to, iż te słowa potępienia padły z ust człowieka, który pod pew-    P

nymi względami był jego kontynuatorem, z nadzieją oczekującym na    ^v

moment, kiedy pojawi się Zbawca i przezwycięż antytezę Bizancjum i Rzymu, kładąc tym samym kamień węgielny naszej kultury oraz przezwycięży gigantyczny konflikt Azji i Europy, rozstrzygając kwestię    (

kulturalnego powołania Słowian (M. Krleża, Chorwackie kłamstwo li-    ^

terackie_i 1919).    |

Lewica odziedziczyła po Starćeviciu głęboką niechęć do Strossmay-    a

era. Pozostał on dla niej wyrazicielem wartości fałszywych: drobno-    \

mieszczańskiego nacjonalizmu i drobnomieszczaóskiej pseudokultury,    r.

eksponentem interesów Rzymu i Wiednia. Narrator poematu Miro-    <3

slava Krleży Ballady Pietrka Kerempuha (1936) w chorwackim pla-    %

netarium widzi biskupa Strossmayera obok innych fałszywych gwiazd historii chorwackiej w ich wiecznej i samobójczej wędrówce do Wied-    |

nia.    ■ - it j I i

iH

1

n____/f_ n.