image 2(2)

Syudoiminy

Mołsidomina

Lek ten rozszerza naczynia krwionośne zarówno źylne, jak i tętnicze dzięki zwiększeniu aktywności cyklazy guanylowej i w konsekwencji stężenia cGMP.

Zmniejsza obciążenie wstępne i następcze serca, poprawia jego bilans tlenowy, hamuje agregację płytek krwi. Wchłania się po podaniu doustnym i podjęzykowym.

Okres półtrwania wynosi ok.2h. Stosowana zwykle w chorobie wieńcowej, zwłaszcza przy nietolerancji azotanów.

Dawkowanie: przeciętnie stosuje się 8-16mg w dawkach podzielonych 3-4 razy dziennie Preparaty

Corvaton, tabl.2mg, 4 mg Molsidomin, tabl.4mg Działania niepożądane.

Może wywołać bóle głowy, zaczerwienienie twarzy, hipotonię ortostatyczną, nudności, wymioty

###

P -adrenolityki

Leki o udowodnionej skuteczności w zapobieganiu zawałowi mięśnia sercowego.

Podział farmakologiczny (3-adrenolityków opiera się na braku lub posiadaniu określonych dodatkowych działań.

Są to:

1. Wewnętrzna aktywność sympatykomimetyczna polegająca na dodatkowym nieznacznym pobudzeniu receptora (3 w trakcie jego blokady. Umożliwia to nieznaczne zmniejszenie objawów niepożądanych.

2. Selektywność w stosunku do receptora (3i w sercu. Leki należące do grupy kardioselektywnych P-adrenolityków zastosowane w dawkach terapeutycznych wpływają głównie na receptor pi w sercu, w małym stopniu hamując receptory p₂.

3. Działania błonowego. Efekt ten początkowo uznawano za korzystny w terapii zaburzeń rytmu. Niemniej osiągnięcie jego wymaga stosowania dawek leków znacznie przewyższających obecnie stosowane.

Korzystne działania p-adrenolityków w chorobie wieńcowej jest związane głównie ze zmniejszeniem zapotrzebowania mięśnia sercowego na tlen. Efekt ten jest wynikiem zwolnienia akcji serca, zmniejszenia jego kurczliwości, obniżenia ciśnienia tętniczego oraz antagonizowania wpływu amin katecholowych na mięsień sercowy

Wybór leku w leczeniu choroby wieńcowej zależy w dużej mierze od: kardiosełektywności - leki posiadające tą cechę wskazane są u osób z chorobą wieńcową z towarzyszącą niewielkiego stopnia miażdżycą zarostową kończyn dolnych, zespołem Raynauda, leczonych insuliną.

z aktywnością wewnętrzną- wskazane u pacjentów z towarzyszącą wyjściowo wolną akcją komór i zagrażającą niewydolnością krążenia