Image0032

głód, zrobili zapasy i wyruszyli dalej. Później zażądali od Kilidż ArslSna, by rozkazał [swoim] podwładnym trzymanie się od nich [z daleka], i żeby przekazał im grupę książąt jako zakładników. Kilidż ArslSn bał się ich, więc dostarczył im dwudziestu kilku emirów, których cenił, i którzy byli zawsze u jego boku. Rozbójnicy i inni nie powstrzymywali się [24] od swoich zamiarów, dlatego król Germanów uwięził tych emirów, którzy z nim byli i zakuł ich w kajdany. Część z nich zginęła w niewoli, a część się wykupiła.

Król Germanów posuwał się naprzód, aż dotarł do kraju Armeńczyków, którego władcą był Lafun Istafan Ibn Liyun al-Armanl⁹³. [Ten] dostarczał im żywność oraz pokarm dla zwierząt, oddał się pod ich rozkazy i okazał im posłuszeństwo. Następnie wyruszyli w stronę Antiochii. Na ich drodze była rzeka⁹⁴, więc rozbili tam obóz. Król wszedł do [rzeki] i utonął w miejscu, gdzie woda sięgała do pasa, niech Bóg uchowa [nas] przed złem. Był z nim jego syn¹ i przejął on po nim władzę. Podążył do Antiochii, lecz jego towarzysze byli innego zdania; część z nich zapragnęła powrotu do kraju i opuściła go. Inni tymczasem byli przychylni władzy jego brata² i także wrócili do kraju.

Wyruszyli ci, którzy zgadzali się z wolą AI-Armanlego. Ten dokonał przeglądu wojska, którego było czterdzieści kilka tysięcy. Wśród żołnierzy panowała zaraza i śmierć. Przybyli do Antiochii i wyglądali jakby byli wykopani z grobu. Dlatego też władca³' [Antiochii] był nimi zniesmaczony. Doradził im wyruszenie w kierunku Franków stacjonujących pod Akką. Podążali więc przez ćabla^{4 5}, Latakię" i inne kraje, którymi rządzili muzułmanie. Ruszył na nich lud Aleppo oraz innych [miast]. Wielu z nich zostało wziętych do niewoli, a jeszcze więcej pomarło. Dotarli w końcu do

Trypolisu i zatrzymali się tam na pewną ilość dni. Wzrosła liczba zmarłych i pozostało z nich tylko [25] około tysiąca mężczyzn. Przeprawili się morzem do Franków pod Akką. Kiedy dotarli na miejsce zobaczyli, jak wielkie ponieśli straty podczas drogi. Zrozumieli też jak bardzo się mylili. Ruszyli więc z powrotem do swojego kraju. [W drodze] zatonęły ich statki i nikt z nich się nie uratował. Król Kilidż Arslan korespondował z Sala-dynem, informując go o sytuacji. Obiecywał, że uniemożliwi im przeprawienie się przez swój kraj. 1 kiedy się przez niego przedostawali, posłał do Saladyna tłumacząc swoją bezradność tym, że jego synowie sprawowali nad nim władzę, uwięzili go, opuścili wypowiadając mu posłuszeństwo. Co się zaś tyczy Saladyna, w momencie nadejścia wiadomości o przeprawieniu się króla Germanów poradził się on swoich towarzyszy. Wielu z nich doradzało mu udanie się w ich kierunku [tj. Germanów] i podjęcie walki, zanim zdołają się połączyć z wojskami Franków pod Akką. Saladyn rzekł: „Pozostaniemy tutaj, aż nie zbliżą się do nas. Uczynimy to, aby nie poddały się nasze oddziały, które są w Akce.” Pomimo to Saladyn wysłał część z oddziałów, które miał przy sobie do prowincji Aleppo. Wśród nich było wojsko Aleppo, ćabla, Latakii, Śayzaru⁶ i inne. Oddziały miały strzec, z wielu stron, kraj przed ewentualnymi szkodami. Stosunek muzułmanów do sytuacji był taki jak powiedział Bóg: „Oto wojska pomaszerowały przeciw wam i My wysłaliśmy przeciw nim wiatr i zastępy, których wy nie widzieliście. Bóg widzi jasno to, co czynicie! Oto one napadły na was ze wszystkich stron, kiedy wasze spojrzenia się odwróciły, a wasze serca dosięgały gardła i zaczynaliście snuć o Bogu różne myśli. Tam wierni zostali poddani próbie i gwałtownie wstrząśnięci.”⁷ [26] Jeden z emirów Saladyna posiadał wioskę opodal Mosulu, którą zarządzał mój brat. Otrzymywał on przychód w postaci pszenicy, jęczmienia i siana. Następnie napisał do emira. Posłał do niego, w sprawie sprzedaży zbiorów i przyszło pismo mówiące: „Nie sprzedawaj nawet ziarna! Zgromadzisz dla nas siano.” Po jakimś czasie przyszło kolejne pismo następującej treści:

21

1

   Mowa o królu Leonie II Armeńczyku (1187-1219). z przydomkiem Wspaniały.

⁹⁴ Fryderyk Rudobrody utonął w rzece Salef 10 VI 1190 roku.

Fryderyk VI (1170-1191), ks. Szwabii, który podążył pod Akkę, tam zmarł 20 I 1191 roku.

2

   Chodzi o brata Fryderyka VI, Henryka VI. cesarz w latach 1191-1197.

3

   Ponownie mowa o Boemundzie III (1144-1201), ks. Antiochii.

4

⁹¹ Oabla (znane też jako Cableh) - małe m. portowe w Syrii.

5

Latakia, grec. AaoSucela - duże m. w Syrii, najważniejszy port kraju; w tym kontekście Ibn óubayr 255.

6

Sayzar średniowieczna forteca i okręg w Syrii, należał do banu Munkid, z którego wywodził się kronikarz Us5ma.

7

^,01 Koran 33: 10-11.