118
.Vs — C2,
gdzie: Clt C2, C3 - stałe, które wyznaczymy z warunków początkowych,
określających położenie środka masy w chwili t — 0
Mamy stąd:
Cl = x°s,
y; =
_ ml |
X! |
4- |
m2x2 |
4- |
m3 |
*3 |
mi |
4- |
m2 |
4- |
m3 | ||
_ ml |
y 1 |
4- |
m2>,2 |
+ |
m3 |
J>3 |
mi |
+ |
m2 |
4- |
m3 | ||
_ ml |
2i |
+ |
m2z2 |
4- |
m3 |
Z3 |
4- |
m2 |
4- |
m3 |
• |
i ostatecznie
+ *
t1 =
F
-0,17 • 10"1 [m]
=
2.78
a. Jeżeli układ współrzędnych obierzemy tak, jak na rys.36, to ze względu na symetrię środek masy znajdzie się w punkcie P o współrzędnych (0, yj, gdzie
współrzędna
* \dm
Elementarną masę znajdujemy przechodząc do współrzędnych biegunowych
dm — pdS =
m
^ tcK1 2
dx dy = r dr dcp
y nR1
Wtedy
ys =
R TL
2
nR
r2 siiup dr d(p — -
o o
4 R
3 71
b. Obierzmy początek prostokątnego układu współrzędnych w wierzchołku stożka, a oś y skierujmy wzdłuż wysokości stożka (rys.37). Wtedy ze względu na symetrię mamy
oraz
y* =
y3dy =
O
■
ponieważ
x : y = r : h,
Rys.37
a stąd
X =
c. Środek masy znajduje się w punkcie o współrzędnych
3
8 R
d. Zgodnie z rys.38 poszukiwany środek masy znajduje się w punkcie P o współrzędnych ( — xs, 0). Wartość x-owej współrzędnej tego punktu znajdziemy
łatwo, jeśli rozważaną powierzchnię
podzielimy na krążek o promieniu ^ o
L
środku w punkcie Px, będącym także jego środkiem masy oraz na część, która ze względu na symetrię ma środek masy w punkcie PQ, tj. w środku prostokąta o bokach a, b. Przesuwając wtedy początek układu współrzędnych do wypadkowego środka masy układu Rys.38 (punkt P), mamy
ml 4- m2 4- m