img378 2

10. PRZYGOTOWANIE DO ZAJĘĆ W LABORATORIUM CHEMICZNYM

10.1. SZKŁO LABORATORYJNE

10.1.1. WPROWADZENIE

W każdym laboratorium chemicznym mamy do czynienia ze szkłem laboratoryjnym. Podstawową cechą szkła stosowanego w laboratorium jest odporność na wysoką temperaturę i oddziaływania substancji chemicznych.

Zwykłe szkło użytkowe jest najczęściej związkiem sodowo-wapniowo-potaso-wo-krzemianowym. Takie szkło nie jest odporne na gwałtowne zmiany temperatury, czyli tzw. szok termiczny. Aby się o tym przekonać, można np. szklankę po herbacie napełnioną wrzątkiem włożyć do zimnej wody. Naczynia laboratoryjne najczęściej wykonane są ze szkła boro-krzemowego lub kwarcowego. Specjalnie dobrany skład : technologia otrzymywania sprawia, że wymienione rodzaje szkła charakteryzują się zwiększoną odpornością termiczną.

Pracując ze szkłem laboratoryjnym, należy zwracać uwagę na to, czy szkło jest porysowane. Tak uszkodzone naczynie może pęknąć w czasie reakcji lub ogrzewania, a zawarta w nim substancja po rozlaniu prawdopodobnie spowoduje wiele szkód.

Przed wykonaniem każdego doświadczenia należy upewnić się, czy szkło laboratoryjne jest dokładnie wyczyszczone i wysuszone.

10.1.2. PODSTAWOWY PODZIAŁ SZKŁA LABORATORYJNEGO

Szkło laboratoryjne ze względu na przeznaczenie i sposób użytkowania dzieli się na:

-    sprzęt szklany laboratoryjny o ogólnym zastosowaniu: zlewki, kolby, butle laboratoryjne, lejki, rozdzielacze, krystalizatory, parownice, cylindry, chłodnice, probówki itp.,

-    sprzęt szklany pomiarowy: kolby i cylindry miarowe, piknometry, areometry, termometry laboratoryjne, biurety, pipety, manometry itp.,

-    sprzęt szklany do pracy z gazami: butle Woulffa, aparaty Kippa, wieże absorpcyjne, płuczki do gazów itp.,

-    zestawy i aparaty szklane, w skład których wchodzą różnego rodzaju kolby, łączniki, chłodnice, aparaty ekstrakcyjne, aparaty destylacyjne, wiskozymetry itp.,