Wysuszony papierek kobaltowy (bibuła nasączona C0CI2) ma barwę błękitno-niebieską, pod wpływem wilgoci zmienia barwę na różową. Umożliwia to pomiar intensywności transpiracji liścia w zależności od intensywności światła i ilości aparatów szparkowych na powierzchni liścia. Większość roślin lądowych posiada na dolnej stronie liścia większą ilość aparatów szparkowych niż na stronie górnej.
Na osuszone bibułą filtracyjną 2 liście pelargonii położyć z obu stron liścia papierki kobaltowe 1 jeśli papierki są lekko różowe, należy je dosuszyć). Liście przykryte papierkami kobaltowymi umieścić między dwiema płytkami szklanymi i lekko owiązać recepturką. Jeden z liści pozostawić na świetle (np. na półce szklanej), drugi liść umieścić w ciemności (np. w szufladzie). Po kilkunastu minutach zaobserwować zaróżowienie papierków, porównać liść przechowywany na świetle i w ciemności oraz papierki przyłożone do górnej i dolnej strony liścia. Sformułować wnioski z doświadczenia.
Materiały, sprzęt
• 2 liście pelargonii
• skalpel
• bibuła
• papierki kobaltowe
• płytki szklane
• gumki recepturki