IMGP9377

której większa część jest niekwestionowana i utrwalana w ciągłym kontakcie trzech pokoleń. W takim społeczeństwie jak społeczeństwo Stanów Zjednoczonych, gdzie mobilność społeczna jest znaczna, z konieczności muszą występować przerwy w przekazie międzypokoleniowym i nieciągłość w przekazie wychowania i stylu życia. Mimo to jednak, młodzi ludzie pnąc się w górę lub spadając na margines zachowują pewne wartości, które podzielane są przez większość dorosłych z dwu poprzednich generacji. Jest rzeczą charakterystyczną, że te niekwestionowane przekonania, podzielane przez wszystkich dorosłych, nie są poddawane analizie, podobnie jak nie były badane w kulturach postfiguratywnych.

W odizolowanych społeczeństwach można stosunkowo łatwo przywrócić rygorystyczną jednomyślność dorosłych.¹^ świecie współczesnym, gdy kontakty są znacznie częstsze, pozór jednomyślności zapewnić znacznie trudniej. Dużo bardziej charakterystyczne dla współczesnych społeczeństw jest więc zanikanie wcześniejszych form postfiguraeji pomimo tego, że podejmuje się nadal liczne próby przywrócenia bezkrytycznej jednomyślności i niedwuznacznej lojalności, a zwolennicy natywistycznych, rewolucyjnych lub utopijnych kultów starają się stworzyć hermetyczne społeczności, które mają raz na zawsze stanowić przykład realizacji wybranego stylu życia.

ptównie charakterystyczna dla współczesnego świata jest zgoda na istnienie rozłamu międzypokoleniowego i oczekiwanie, że każde nowe pokolenie żyć będzie w nowym świecie technologicznym.

To oczekiwanie nie łączy się jednak z przypuszczeniem, że zmiana międzypokoleniowa może przybierać nowe formy. Rrzez wiele pokoleń dwie grupy kulturowe, Żydzi i Ormianie, wychowywały swe dzieci w przeświadczeniu, że wprawdzie będą się przenosić z miejsca na miejsce i uczyć nowych języków, lecz nie zatracą swej identyfikacji kulturowej. W bardzo podobny sposób dzieci naszej kultury i wielu innych 'kultur wyrastają w oczekiwaniu, że wszelka zmiana zajść może tylko w świecie nie podlegającym zasadniczym zmianom. ;Samo uznanie, że wartości młodszego pokolenia lub jakiegoś jego odłamu, mogą być zasadniczo innego rodzaju niż wartości starszych, traktowane jest jako zagrożenie wartości moralnych, patriotycznych i religijnych wyznawanych przez rodziców z bezwzględną, post-figuratywną gorliwością, bądź też w jej nowszej wersji — z defensywną, postfiguratywną lojalnością.

Starsze pokolenie zakłada, że nadal istnieje za-' sadnicza zgoda na temat tego, co jest dobre, prawdziwe, piękne i zgodne z naturą ludzką; że sposoby postrzegania świata, myślenia, odczuwania i działania są zasadniczo niezmienne. Te przekonania są rzecz jasna, całkowicie niezgodne z wynikami badań antropologicznych, które stwierdziły ponad wszelką wątpliwość, że wynalazki technologiczne, przyjmując formę instytucji, wprowadzają nieodwołalne zmiany charakteru kultury. fJest zaskakujące, jak łatwo wiara w zachodzenie zmian daje się pogodzić z wiarą w zasadniczą niezmienność świata, nawet w kulturach posiadających wielotomowe świadectwa historyczne, i i w społeczeństwach, które godzą się

101