1650025965

2. NAPRĘŻENIA. METODA PRZEKROJÓW

Jeżeli chcielibyśmy wiedzieć, której liny materiał jest pod większym odciążeniem pierwszej, na której wisi ciężar 1,2 tony czy drugiej, na której wisi ciężar 3 ton? Do określenia tego potrzebna jest znajomość przekrojów tych lin lub ilości i przekrojów włókien tworzących te liny. Zakładając, że materiał lin jest identyczny a każde włókno ma przekrój A_x = lmm² to dzieląc poszczególne obciążenia przez ilość włókien to wynikiem będzie obciążenie materiału liny wyrażone w kg / lmm². Jeżeli przekrój pierwszej liny A = 150mm², a drugiej 50mm², to w pierwszym przypadku obciążenie włókna wynosi 20 kG/mm², a drugiej 24 kG/mm².

Stosunek siły do przekroju, na który ona działa jest NAPRĘŻENIEM (średnim). Ciało dokształca się zwykle pod wpływem odkształceń zewnętrznych, którym przeciwstawiają się wewnętrzne siły sprężystości ciała - dążą do utrzymania początkowego jego stanu (objętości lub kształtu).

Istotą wytrzymałości materiałów jest umiejętność określenia naprężeń w każdym punkcie rozpatrywanego ciała oraz jego odkształceń.

Aby znaleźć naprężenia w dowolnym punkcie ciała stosuje się METODĘ PRZEKROJÓW (przecięć) - polega ona na myślowym przecięciu ciała płaszczyzną prostopadłą (lub ukośną) do osi ciała i odrzuceniu jednej części ciała zastępując ją równoważnymi siłami zgodnie z zasadami statyki.

METODA PRZEKROJÓW (przecięć) umożliwia określenie sumy sił wewnętrznych w danym

AA. Średnie wypadkowe naprężenie to wektor p_sr

przekroju w postaci ich wypadkowej, momentu lub wypadkowej wraz z momentem.

Przecinamy myślowo ciało płaszczyzną n, obie części ciała obciążone siłami wzajemnego oddziaływania AP - są w równowadze. Element pola powierzchni tego przekroju to