IMG67

kino, friwnądogo państwa socjalistycznego <Ta powieść Jawnych uprom-czcó, demagogicznych oikinM, historycznych lafkłnowid jest nie pimimą niedobrą powieścią w obszernym dorobku literackim hrenburgn^»

Hnną odmianę panoramicznego ujęcia wojny stanowi powieść Wasilija Otnkamaea Ze ńuwt sprawy. która okazała się zapowiedzią jego koronnego dzieła %ycie i fos (ŹyzA i aWka) ukończonego na początku lat

^Tematyka woienm. jakkolwiek bardzo ważna i absorbująca wielu pisarzy różnych pawscji. nie mogła bez reszty zapełnić całego po wojen -■ego pihwiramrrs a. Czynniki oficjalne, a także czytelnicy literatury pięknej oczekiwali utworów poświęconych współczesnej rzeczywistości Tymczasem, gk ssę okazało, raerrywswońć powojenna niełatwo poddawała się recepcji nt crack

nprfnsgr # anfcaenagW) . aśPBaeneduy lwi BTŁugai psiseit sź

t Jn* w Brmtkmh i gSSytom wiat /•retydSnCCaC

(Narastający od jesieni 1946 roku terror żdanowszczyzny. brutalne naciski na środowisko lasrarłrw, ingerencje czynników politycznych, ustalających normy _właściwego", jsćjssr słusznego” kształtowania obrazu współczesnego in nnlo fatalne skutki dla literatury^ Uznając absurd za być i literaturą w najbardziej elementarnym rozumieniu tego .jsśsjn obrazem świata współczesnego, który miała odzwkr-(fmmnt śaśeinśaan nie poruszali zatem tematu współczesnego, kn nran^DŚct. Rezultatem swoistego unikania zobo-dnia codziennego były dwa cykle utworów.

ja w dorobku kilka powieści, lego ófimsn i śaaa RL Brmctm {Bratja, 1926^>w których nawiązał da |agk iMdniy nadzieję na tc,.iż obok Leonida lienssa euftaj tmdgag Ismdią autora /trsdbi i żary

błonami” ma byt najlepszym wzorem dla pisarzy współeaaanyah, od których coraz natarć rj aoj damagann Uf pagadnyah utworów, a z czasem także rad ornych wizji świata praadsrnwłonagn. ałmałażma od rodzaju materiału literackiego- Wzorzec Tshujsmluaj pnwtaśai spiskiej, który tak znakomicie sprawdził nę pod piórem ant ara Wopty I (tokaju (Wąpsa i mb), porwała! — przy uproszczonym przejmowaniu taj tradycji nie tylko tworzyć świat fikcji według zasady życiowego prawdopodobieństwa, ala taż komentować i oceniać stworzony obraz świata z pozycji jaga autorytatywnego stwórcy, obdarzonego niek wcstionowalną prawdą ostateczną.