IMG44

Zatem energia elektronu, w atomie wodoru lub jonie wodoropodobnym kwadrat momentu pędu oraz składowa momentu pędu są kwantowane przez

E - główną liczbę kwantową n,

M² - poboczną liczbę kwantową I,

M, - magnetyczną liczbę kwantową m

Funkcję własną badanego układu zmieniają trzy liczby kwantowe: n, I, oraz m

Dla danej głównej liczby kwantowej n poboczna liczba kwantowa I przybiera n wartości, a dla danej liczby I magnetyczna liczba kwantowa m przybiera 21+1 wartoścj. W sumie, dla danej głównej liczby kwantowej n, decydującej o energii układu (elektronu), mamy n^: różnych możliwych kombinacji liczb kwantowych n, I, oraz m, a — co za tym idzie n² różnych funkcji własnych 4'.

Każdą funkcję własną 'F operatora energii atomu wodoru lub'jonu wodoropodobnego, o odmiennej kombinacji (zestawie) liczb kwantowych n, I, oraz m nazywamy orbitalem. Orbital zatem opisuje charakterystyczny stan elektronu o określonej energii, określonym kwadracie momentu pędu oraz zetowej składowej momentu pędu.