IMG54

7.8. Pęknięcia lamelarne

Termin „pękanie lamelarne” jest polskim odpowiednikiem angielskiego określenia lamellar tearing. Zjawisko to spotyka się w konstrukcjach spawanych, w których występują naprężenia normalne do powierzchni blachy. Naprężenia i odkształcenia powodujące pękanie mogą być wynikiem skurczu spoin, jednak zwykle są znacznie zwiększone usztywnieniem spawanych złączy. Pękanie zachodzi w trakcie spawania lub krótko po nim (zwykle w temperaturze poniżej 200°C) albo też pod wpływem następującej po spawaniu obróbki cieplnej. Typowe pęknięcia lamelarne przedstawiono schematycznie na rysunku 7.84. Wykazują one następujące cechy charakterystyczne:

-    pęknięcia biegną w obrębie blachy i tylko wyjątkowo dochodzą do powierzchni (rys. 7.85),

-    występują zarówno w strefie wpływu ciepła, jak i poza tą strefą,

-    pęknięcia wykazują charakterystyczny przebieg schodkowy (rys. 7.86), płaszczyzny pęknięć równoległe do pow ierzchni blachy (tarasy) są łączone uskokami przebiegającymi w płaszczyznach ścinania,

-    przełomy pęknięć mają charakter wdóknisty, typow^y dla drewna rozszczepionego wzdłuż włókien (rys. 7.87).

af    af

Rys. 7.84. Schemat pęknięcia lamelamego w złączach typu teowego i kątowego ze spoinami

czołowymi

Rys. 7.85. Makrostruktura połączenia spaw^ranego z widocznym pęknięciem lamelamym

364