IMG50

W wypadku spawania elementów, które nie mogą być poddane obróbce cieplnej (na przykład montaż elementów wielkogabarytowych), stosuje się spoiwo austenityczne. Obecność austenitu w spoinie zatrzymuje wodór i przeciwdziała pękaniu w SWC wywołanemu dyfuzją wodoru. Należy jednak pamiętać, że SWC nie będzie odpuszczona i będzie miała niską plastyczność.

Stal z wyższą zawartością węgla (X20Crl3) jest rzadko spawana. Zmodyfikowane spoiwa o tym składzie są najczęściej stosowane jako napoiny rolek w urządzeniach walcowniczych. Podstawową technologią napawania jest metoda napawania łukiem krytym drutami rdzeniowymi. Jedynie stale żarowytrzymałe X20CrMoV12-l spawa się spoiwami o odpowiadającym im składzie chemicznym. W tym wypadku stosowane jest podgrzewanie materiału spawanego do temperatury 25(H300°C (M_s = 290°C). Po spawaniu złącza chłodzi się do temperatury 100M50°C, aby zapewnić pełną przemianę austenitu w martenzyt. Następnie stosuje się odpuszczanie w temperaturze 760°C przez 4 godziny. Jeżeli złącza spawane muszą być ochłodzone do temperatury otoczenia, po przemianie austenitu w martenzyt następuje nagrzewanie do około 350°C w celu odwodorowania. Schemat dwóch wariantów' obróbki cieplnej stali X20CrMoV12-l po spawaniu z chłodzeniem do temperatury otoczenia i bez schładzania przedstawiono na rysunku 8.68. Jeśli przed procesem odpuszczania materiał schłodzimy do temperatury otoczenia, złącza spawane muszą być utrzymywane w suchych warunkach. Obecność wilgoci w kontakcie z silnie utwardzoną SWC (około 550 HV) może spowodować pękanie wywołane korozją naprężeniową.

8.10.2. Stale chromowo-niklowe z miękkim martenzytem

Mimo że węgiel jest najtańszym i najsilniejszym składnikiem kontrolującym przemiany fazowe, jego zawartość musi być ograniczona ze względu na pogarszanie spawalności i powodowanie nadmiernej twardości i kruchości zarówno spoiny, jak i strefy wpływu ciepła.

460