IMG78

ry~h przypadkach występują bóle kauzal-gictne.

\ oerwienie autonomiczne jest bogate i otnejmuje przede wszystkim boczną część dsoni. W uszkodzeniach nerwu zaburzenia maczynioruchowe i troficzne występują często i są bardzo wyraźne.

Przyczyny I zespoły kliniczne uszkodzeń nerwu pośrodkowego. Najczęstszym miejscem uszkodzenia jest okolica nadgarstka, gdzie n. pośrodkowy przebiega w kanale nadgarstka, przestrzeni ograniczonej od przodu troczkiem zginaczy, a z pozostałych stron — kostno-więzadłowymi ścianami bruzdy nadgarstka. Powstały zespół objawów nosi nazwę zespołu cieśni nadgarstka (syndroma canalis car pali s) i jest najczęściej spotykaną neuropatią „z uwięzienia". Występuje częściej u kobiet; zawodowo wykonywane prace ręczne (np. krawiectwo) sprzyjają pojawieniu się tego zespołu. Uważa się, że przyczyną zespołu może być wrodzonn ciasnota kanału; mole też być spowodowany zmianami kostnymi lub stawowymi bądź pogrubieniem troczka zginaczy, może wystąpić w niedoczynności gruczołu tarczowego i akrome-galii, na skutek zwiększenia objętości tkanek miękkich w kanale. Cukrzyca i niewydolność nerek usposabiają do pojawienia się zespołu. Wczesnymi i względnie stałymi objawami są nocne bóle i nar es tezie dłoniowej powierzchni pierwszych trzech palców oraz ubytkowe zaburzenia czucia w obrębie opuszek tych palców. Następnie obszar zaburzeń czucia się rozszerza, dołącza się niedowład i zanik mm. kłębu, pojawiają się (nie zawsze) za-

Ryc 94. Obustronny zespół cieśni nadgarstka (u zbiorów Łódzkiej Kliniki Neurologicznej).

burzenia naczynioruchowe, a potem — troficzne (ryc, 94). W ponad 50% przypadków objawy występują obustronnie, zazwyczaj różnoczasowo. Leczenie zespołu cieśni nadgarstka jest chirurgiczne; leczenie zachowawcze na ogół zawodzi.

Znacznie rzadziej występują uszkodzenia n. pośrodkowego powstałe w dole pachowym. Charakteryzują się one osłabieniem zarówno zginaczy nadgarstka i palców, jak mm. kłębu. W ustaleniu poziomu uszkodzenia duże znaczenie ma badanie elektromiograficzne oraz ocena szybkości przewodzenia we włóknach nerwowych n. pośrodkowego.

Nerw promieniowy Nervus radialis (korzenie C*—Th_t)

Jest to nerw mieszany. Zaopatruje następujące mięśnie: tylną grupę ramienia, tj. m. trójgłowy ramienia i łokciowy (prostują ramię i przedramię), tylną grupę przedramienia, tj. prostownik palców, prostownik palca małego, prostownik łokciowy nadgarstka, prostowniki kciuka krótki i długi, prostownik wskaziciela (prostują rękę i palce), m. ramienno-promieniowy (zgina przedramię), prostowniki promieniowe nadgarstka długi i krótki (zginają przedramię, prostują rękę), odwracacz przedramienia (odwraca przedramię i rękę), odwodziciel kciuka długi i krótki (odwodzą rękę i kciuk).

Zaburzenia ruchowe: upośledzenie prostowania przedramienia ze zniesieniem odruchu ze ścięgna m. trójgłowe-go, osłabienie odwracania przedramienia, l-pośledzenie ruchu wyprostnego w nadgarstku i stawach śródręczno-palcowych („ręka opadająca"), przy zachowanym prostowaniu w stawach międzypaliczko-wych, osłabienie uścisku dłoni (ryc. 95). Obszar czucia skórnego: tylna powierzchnia ramienia i przedramienia, ²/_s grzbietowej powierzchni ręki, licząc od krawędzi bocznej, paliczek podstawowy kciuka oraz dwa paliczki bliższe palców II, III i połowy IV na powierzchni grzbietowej (ryc. 93).

W zakresie unerwienia czuciowego występują duże różnice osobnicze. W przypadku uszkodzenia nerwu zaburzenia czucia skórnego na ogół są ograniczone do