1.2.2. Klasyfikacja podstawowych przypadków skrawania
Występowanie różnych sposobów, odmian i rodzajów obróbki skrawaniem, rożnych konstrukcji narzędzi skrawających i cech geometrycznych ostrza skrawającego, różnych własności materiałów narzędziowych i obrabianych, własności środowiska chłodząco-smamjącego i szerokich granic zmian parametrów skrawania stwarza praktycznie nieskończenie wiele możliwych kombinacji warunków skrawania. Jednakże wszystkie one mogą być sprowadzone do stosunkowo niewielkiej liczby przypadków pracy ostrza narzędzia.
Klasyfikacja podstawowych przypadków skrawania może być dokonana według następujących kryteriów:
1) kształtu roboczych części narzędzia (rys. 1.18):
a) skrawanie swobodne - w skrawaniu bierze udział tylko jedna prostoliniowa krawędź skrawająca,
b) skrawanie nieswobodne - w skrawaniu uczestniczą dwie lub więcej krawędzi skrawających;
a) b)
2) orientacji krawędzi skrawającej względem wektora prędkości skrawania:
a) skrawanie prostokątne (ortogonalne) — jeżeli wektor prędkości skrawania jest prostopadły do krawędzi skrawającej (rys. 1.19),
b) skrawanie skośne - jeżeli wektor v* nie jest prostopadły do krawędzi skrawającej;
a) b)
3) stanu styku wióra z powierzchnią natarcia (rys. 1.20):
a) skrawanie bez stykowych odkształceń plastycznych wióra,
b) skrawanie ze stykowymi odkształceniami plastycznymi wióra,
c) skrawanie z narosłem;
o) b) c)
Rys. 1.20. Skrawanie wg charakterystyk stykowych odkształceń
4) ciągłości procesu tworzenia wióra (rys. 1.21):
a) skrawanie z wiórem odpryskowym,
b) skrawanie z tworzeniem wióra schodkowego,
c) skrawanie z tworzeniem wióra ciągłego.
Rys. 1.21. Skrawanie według ciągłości procesu tworzenia wióra
Przedstawiona klasyfikacja głównych przypadków skrawania jest najbardziej właściwa, ponieważ każdy z tych przypadków wyróżnia się właściwymi sobie prawidłowościami wpływu warunków skrawania na proces tworzenia wióra. Ponieważ w ogólnym przypadku skrawania wpływ warunków skrawania na proces tworzenia wióra jest bardzo złożony, to główne (zasadnicze) problemy mechaniki procesu skrawania rozpatruje się początkowo dla prostych, a następnie bardziej złożonych przypadków skrawania.
Najprostszym przypadkiem skrawania jest prostokątne swobodne skrawanie bez narostu, gdy tworzy się wiór ciągły.