IMG50

16

1 powierzchnio przejściowa		1' • m i i Mli 1
jjg \	/		/ powierzchnia
t........ z			obrobiono
pawrarccnma ooroDioaa l —

Rys. 1.3. Elementy przedmiotu obrabianego

powierzchnio natarcia A_T

główno krawędź skrawajgca S

pomocnicza krawędź skrawajoco S*

przyto2enlo A«

Rys. 1.4. Elementy narzędzia skrawającego na przykładzie noża tokarskiego

Część narzędzia biorącą bezpośredni udział w skrawaniu nazywamy ostrzem. Jest ono ograniczone przez trzy powierzchnie:

-    powierzchnię przyłożenia Aa.

-    pomocniczą powierzchnię przyłożenia A _a.

-    powierzchnię natarcia A_t.

Powierzchnie te przecinają się tworząc:

-    główną krawędź skrawającą S, (A/ Aa).

• pomocniczą krawędź skrawającą S (A/ A o).

Obie krawędzie S i S’ zbiegają się w narożu.

1.1.5. Parametry procesu skrawania

Rozróżnia się:

parametry kinematyczne,

parametry geometryczne (kąty ostrza narzędzia, parametry warstwy skrawanej), parametry energetyczne.

a) Parametry kinematyczne

Usunięcie naddatku na obróbkę wymaga złożenia dwóch ruchów:

2'W

-    ruchu głównego, -yjJWctk-    f.

-    ruchu posuwowego (mchu pomocniczego). \    2,1*

•* Ruch główny powoduje przemieszczenie narzędzia wrfgfęc&m przedmiotu umożliwiające skrawanie, w wyniku którego powstaje wiór. Cechą mchu głównego jest prędkość skrawania v_c. Dla ruchu obrotowego (rys. 1.5) prędkość skrawania v_c wyznacza się z zależności: gdzie:

D[mm] - średnica narzędzia lub przedmiotu, n[obr/min] - prędkość obrotowa narzędzia lub przedmiotu.

W praktyce prędkość skrawania v_c wyznacza się dla maksymalnej średnicy D -przedmiotu lub średnicy narzędzia (rys. 1.9).

Rys. 1.5. Prędkość ruchu głównego i posuwowego na przykładzie frezowania

Dla ruchu prostoliniowego posuwisto-zwrotnego wzór na prędkość skrawania v_c ma