IMG43

W części roboczej rozwiertaka wykańczaka

można wyróżnić:

•    stożek wejściowy A (rys. 6.43) o kącie wierzchołkowym 2tc„ który ułatwia rozpoczęcie rozwiercania.

•    część skrawającą B pochyloną pod kątem K’_r, która wykonuje zasadniczą pracę,

•    część kalibrującą C, ułatwiającą prowadzenie rozwiertaka w otworze,

Rys. 6.42. a • Rozwiertak zdzierak nasadzany, b - trzpień

•    stożek wyjściowy D, o małej zbieżności, umożliwiający swobodne wyjście rozwiertaka z otworu bez uszkodzenia jego powierzchni.

Rozwiertaki wykańczaki mogą być stałe lub nastawne. Rozwiertaki maszynowe stałe wykonuje się do średnicy 30 mm jako trzpieniowe, natomiast powyżej tej średnicy jako nasadzane. Rozwiertaki trzpieniowe maszynowe posiadają chwyt stożkowy z płetwą lub przy

średnicach mniejszych od 10 mm - chwyt cylindryczny. Rozwiertaki nastawne trzpieniowe lub nasadzane posiadają tę zaletę, że średnicę ich można nastawić w pewnym niedużym zakresie. Przykładem takiego rozwiązania jest rozwiertak przedstawiony na rys. 6.44.

Rys. 6.43. Budowa rozwiertaka wykańczaka

Rys. 6.44. Rozwiertak wykańczak nastawny: 1-ostrza, 2-rowki o pochylonych dnach, 3-korpus, 4 i 5-nakrętki

6.3.4. Pogłębiacze

Ze względu na przeznaczenie pogłębiacze można podzielić na następujące grupy:

•    pogłębiacze waicowo-czołowe do otworów walcowych, głównie do wykonywania otworów przejściowych pod łby śrub,

•    pogłębiacze stożkowe do otworów stożkowych,

•    pogłębiacze do nadlewków,

•    pogłębiacze kształtowe.

Rys. 6.45. Przykłady pogłębiaczy: a, b - pogłębiacze waicowo-czołowe, c - pogłębiacz stożkowy

Charakterystyczną cechą pogłębiaczy walcowo-czołowych (rys. 6.45) jest pilot, który_

służy do dokładnego prowadzenia pogłębiacza w otworze. Pilot może być stały lub