IMG56

218

Do wad natomiast należą wrażliwość na zmiany temperatury i kruchość, a więc znaczna wrażliwość na obciążenia udarowe.

Spoiwo magnetytowe składa się z mieszaniny magnezytu kaustycznego i chlorku magnezowego (tzw. cementu Sorela).

Spoiwo krzemianowe jest utworzone ze szkła wodnego z dodatkiem fluorokrzemianu sodowego i substancji wypełniąjących.

Oba spoiwa służą do wytwarzania ściernic miękkich. Ściernice te ulegają szybkiemu zużyciu, umożliwiają jednak realizację procesu obróbki przy niskiej temperaturze skrawania.

Spoiwa metalowe znajdujące zastosowanie w produkcji ściernic diamentowych i z regularnego azotku boru wytwarza się metodami metalurgii proszków oraz metodą osadzania galwanicznego. Spoiwa metalowe stanowią różne kompozycje na osnowie miedzi, cyny, niklu, żelaza, aluminium i innych metali. Spoiwa te charakteryzują się dużą ciągliwością i wytrzymałością cieplną, odpornością na działanie olejów i wody oraz dużą wytrzymałością utwierdzenia ziaren ściernych.

7.4.2. Spoiwa organiczne

Żywica naturalna (szelak) rozpuszczona w spirytusie lub wodzie z domieszką akalii (boraksu, amoniaku itp.) jest po wyschnięciu hydrofobowa, obecnie jest jednak rzadko stosowana jako spoiwo.

Spoiwa tywiczne sztuczne są to spoiwa o rosnącym zastosowaniu, zbudowane z jednej żywicy lub też różnych żywic sztucznych (z dodatkiem lub bez dodatku wypełniaczy). Najczęściej są stosowane utwardzalne żywice fenoloformaldechydowe. Otrzymywanie tych żywic opiera się na zdolności fenolu i formaldechydów do wstępowania w reakcję kondensacji podczas ogrzewania w obecności katalizatora. Najczęściej stosowanymi żywicami są żywice nowolakowe, które tworzą się przy kondensacji fenolu z formaldechydem w obecności kwaśnych, ale niekiedy także alkalicznych katalizatorów, np. kwasu siarkowego lub amoniaku. Spoiwa żywiczne sztuczne wykazują odporność na obciążenia udarowe oraz wrażliwość na wyższe temperatury, przy których zwiększa się ich zużycie.

Preferowaną dziedziną zastosowania są operacje szlifowania zgrubnego, przecinania ściernicowego, szlifowania wykańczającego przy numerach ziaren od 20 do F400. Używane są w ściernicach z regularnego azotku boni, którego gładkie ziarna są metalizowane niklem w celu zwiększenia ich przyczepności do spoiwa i zmniejszenia wrażliwości spoiwa na obciążenia cieplne.

Spoiwo gumowe składa się głównie z kauczuku naturalnego lub syntetycznego z wulkanizowanego siarką. Stosuje się je do produkcji ściernic, którym stawia się duże wymagania do* tyczące wytrzymałości na rozciąganie i zginanie. Spoiwo gumowe charakteryzuje się małą wrażliwością na obciążenia udarowe, dużą sprężystością, zdolnością do realizacji chłodnego szlifowania i wrażliwością na przeciążenia cieplne.

Oprócz wymienionych spoiw wyróżnia się jeszcze spoiwa wzmocnione mechanicznie żywiczne i gumowe, przy czym elementem wzmacniającym może być siatka metalowa albo tkanina z włókien naturalnych lub sztucznych (np. szklanych).

7.5. Wypełniacze

Do niektórych spoiw dodaje się substancje wypełniające, nazywane wypełniaczami. W przypadku ściernic konwencjonalnych o spoiwie żywicznym sztucznym są one niezbędne, zapobiegają bowiem tworzeniu się pęcherzy i jam usadowych oraz_mogą zwiększać ich wy-trzymałość na zginanie i wytrzymałość cieplną. Ponadto przy wypadaniu cząstek wypełniacza z powierzchni spoiwa powstają pory, co ułatwia gromadzenie i usuwanie odpadów powstających przy szlifowaniu. Do wypełniaczy zalicza się: rozdrobniony kryolit, mączkę kwarcową, wodorotlenek wapniowy, piryt gips, tlenek żelaza cyrkonu i tytanu, siarczan amonowy i krzemian sodowy.

W ściernicach z materiałów supertwardych - diamentowych i z regularnego azotku boru o spoiwie żywicznym czy metalowym - funkcja wypełniacza sprowadza się w niektórych przy-__ . padkach\do zwiększenia wytrzymałości, twardości, odporności na zuZycie spoiwa, wj/innych do intensyfikacji procesu szlifowania, a w jeszcze innych do lepszego odprowadzenia ciepła ze strefy skrawania do ściernicy. W tym przypadku jako wypełniacze stosuje się: zielony węglik krzemu, elektrokorund szlachetny, węglik boru, krzemionkę i żelazo.

Jako wypełniacze stosowane też są substancje o podobnych cechach, jakie ma grafit - noszące ogólną nazwę smarów twardych. Oprócz grafitu stosuje się tu heksagonalny azotek boru i dwusiarczek molibdenu. Usprawniają one proces obróbkowy, powodując zmniejszenie energii pobieranej przez ściernicę podczas szlifowania.