IMG 49

drogi przejścia pomiędzy nimi. Żalem, podobnie juk energia wewnętrzna, rów iez entalpia jest ió/nic/ki| /iipcinii i stosując poniższe funkcje parametrów sianu:

i * i(T,p) lub i ■ i(T, »■), lub i = i(j>, v),

lożnn ji\ zapisać w następującej postaci różniczki zupełnej:

-m-m*	(5.23a)
■(£M£b	(5.23b)
	(5.23c)

Jeśli ograniczymy nusze rozważania do gazów doskonałych (brak oddziaływań jzycząsteczkowych), to można udowodnić, podobnie jak dla energii wewnętrznej. c entalpia również nic zależy ani od objętości, ani od ciśnienia, a tylko od temperatury, o_można zapisać, na podstawie (5.23a) i (5.23b):

JT

(5.24)

W interpretacji fizycznej, entalpia jest często definiowana juko energia czynnika przepływającego przez maszynę przepływową (lub np. rurociąg), która, przy minięciu energii kinetycznej i potencjalnej, jest sumą energii wew nętrznej czynił i pracy przetłaczania.

Podobnie jak dla energii wewnętrznej, również w odniesieniu do cnetalpii, w prflk-ycznych obliczeniach nie posługujemy się z zasady wartościami bezwzględnymi cn-ii. lecz jej przyrostami. Z tego względu również entalpia jest we wszelkiego rodzaju jcach określana jako wartość ponad pewien stan odniesieniu, przyjmowany umowne jako 0.

5.2.6. PIERWSZA ZASADA TERMODYNAMIKI DLA UKŁADU OTWARTEGO

Omówione w poprzednim punkcie praca techniczna i entalpia, w zamkniętym idzie termodynamicznym nie mają interpretacji fizycznej, będąc pojęciami czysto matematycznymi. Juk jednak pokazano powyżej, w układzie otwartym, przez który tępujc ustalony przepływ masy, pojęcia tc mają jasno określony sens fizyczny.

Zupis pierwszej zasady trrmodynumiki dla układu otwartego rnuzna uzyskoć pr/.ez rozwinięcie JCJ zapisu dla układu Zamkniętego z wykorzystaniem wprowadzonych powyżej pojęć entalpii i pracy technicznej. Jeżeli bowiem do równania (S.lHd) wprowadź liny równanie (512) w zapisie dla jednostki masy czynnika termodynamicznego, uzyskamy jeszcze jedną, doić powszechnie sto&owuną postać pierwsze) zasady termodynamiki dlu układu zamkniętego:

Jcili jednak tern/ z równania (S.22c) wyliczymy wartość du i wstawimy do (5 25), to otrzymamy:

dq, - di - pdv - vdp + pdv,

co po uproszczeniu daje zapis rńwania pierwszej zasady termodynamiki dla układu

otwartego.

Oczywiście zapis ten można zmodyfikować, wprowadzając don pracę techniczną dl, - —vdp:

dq_c = di + dl,

(S.26a)

Należy przy tym zauważyć, że w związku z uwzględnieniem ciepła tarcia (dq_c -= d(\ + </*//). zapis równania (5.26a) można przedstawić również jako:

di] = di + dl,

(5.2f>b)

w którym l_lz traktujemy juko zewnętrzną pracą techniczną dl_l: - -vdp dlj.

Jeżeli w rozpatrywanym procesie tarcie (rozpraszanie energii) nic występuje lub

możno go pominąć, wówczas równania (5.26) i (5.26a) upraszczają «ą do posiać.

di] - di - vdp

(5.27)

</</ = di + dl,

(5.27u)

Powyższe równania można oczywiście zapisać w posiać, dla wietkofci skończo-

nych, np.

Q₍ - A/ + L,

He = Ai + /,

(5.28)

(5.2Ha)