IMG 75

(712)

I

czyli:

1cl^2 = ^c^^T2 - ^Ti) i dla układu zamkniętego:

(7.13)

(7.14a)

(7.14b)

Qcl-2 * Mc_v(Tj — ^Tl) Dla gazów póldoskonalych:

lub:

Qcl-2=M 'cĄ (T₂-r,)

Jak widać, całe ciepło w przemianie izochorycznej idzie na przyrost enc g wnętrznej.

7.1.3. PRZEMIANA IZOBARYCZNA - IZOBARA

Izobarą (przemianą izobaryczną) nazywamy przemianę zachodzącą prz> s >

ciśnieniu czynnika, p - idem. czyli dp = 0-    _ika ->_e ^ _p - idem.

Z równania stanu gazu doskonałego (Ctapeyrona) wynika. diap

(7.15)

RT . .

p --- idem

v

ryli. dla dwóch różnych stanów czynnika równanie (7.15) można zapisa p ach:

T_{L =} T_L    (7.15a)

v, v₂

(7.l5b)

v₂ T ₂

Wzory (7.15) są podstawowymi    SlS?

również tzw. prawo Gay-Lussaca (patrz ro    pokazano w układzie

jarycznej, zachodzącej między dwoma .zotermam. T, i O* P°*

ićłprzędnych p-v na rysunku 7.3.

Energia wewnętrzna i entalpia w przemianie izobarycznej

W przemianie izobarycznej energia wewnętrzna i entalpia wyrażają się takimi samymi zależnościami jak w przemianie izochorycznej (7.7) do (7.8).

Ciepło i praca w przemianie izobarycznej

Praca techniczna w przemianie izobarycznej jest równa 0, co widać na rysunku 7.3 i co wynika natychmiast z wzoru definicyjnego (5.21) dla dp - 0

Pracę bezwzględną można wyliczyć z zależności definiującej, dla l kg

^ll-2 = jpdv = p(v₂ -v,) = R(T₂ -T,)    C⁷ *⁶)

1

i dla układu zamkniętego (całkowita ilość masy):

2

L,_₂ = j Vdp = p(V₂ -V,) = MR{T₂ - T,)

(7.17)

I

Ciepło w przemianie izobarycznej można wyznaczyć z równania pierwszej zas.i dy termodynamiki (5.26), uwzględniając, że dp = 0. Zatem dla dla gazu doskonałego

dq_c = di = c_f/iT

(7.18)

IV)

aa    if